سینما آزاد شد ، پایان احتضار فیلم سازان و فیلمنامه نویسان

سینما آزاد شد ، پایان احتضار فیلم سازان و فیلمنامه نویسان | محمد زندکریمخانی | سینما | سرزمین هنر

روز گذشته در خبرها آمد که در شهرهای با وضعیت آبی و زرد بازگشایی سالن های سینما آزاد شده است و سینماها می توانند از خواب یکساله خویش بیدار شوند.
خبر داریم که دراین مدت یکسال بسیاری از نیروهای فعال در بخش سینما و سینماداری از زور بیکاری و گرانی نگهداری اماکن سینمایی به خاک نشستند و نیروی انسانی بسیاری تعدیل و جواب شدند.
امیدواریم که سطح سلامت جامعه با آبی شدن تمام شهرها به جایی برسد که بادی دوباره به پرچم هنر هفتم و رونقی به گیشه های خاک گرفته بیفتد.

عادت به ندیدن

در این سوت و کوری سینمایی، مردم به سینما نرفتن و فیلم ندیدن عادت کرده اند و اصلا دغدغه حضور در فعالیت های هنری برایشان به اولویت آخر زندگی کوچ کرده است.
حال که احتمالا با رستاخیز دوباره سینماها روبرو هستیم چه خوب است که فیلم سازان و فیلم نامه نویسان هم پوست اندازی کنند و از دنیای کلیشه ای و یا دیکته شده سابق سری بیرون کنند و فیلم نامه های جسورانه تر و متفاوت تری تحریر کنند.

گیشه منهای کلیشه

در کلیشه های سابق، مردم همیشه شاهد بودند و می دانستند که دست آخر دختر و پسر بهم می رسند و با داشتن خانه و ماشین و شغلی شیک، خوشبخت می شوند.

ساخت فیلم سیاسی؟ اصلاً و ابدا. ساخت فیلم های لوده بازی تحت عنوان طنز با چاشنی جملات دری وری، آری.

فیلم هایی که در نهایت نیروی انتظامی برنده می شود، هیچ دزد و خلافکاری زرنگ و اکشن نیست، در دیالوگ ها حتی رییس باند تبهکاران هم پشت تلفن نمی توانست بگوید سرهنگ، باید با احترام می گفت جناب سرهنگ.

در فیلم های با محتوای دین همیشه چهره های دیندار موفق و عاقبت بخیر و چهره های غیردینی منفور می شوند. هیچ خانواده شهید و جانبازی منتقد و معترض نیست.

هیچ معممی خطاکار نیست و ریشه هیچ کدام از باندهای مافیایی اقتصادی در فیلم های سینمایی به سناتورها و وزرا و میزداران بزرگ کشور نمی رسد و بسیاری دیگر…

سینما آزاد و طرحی نو

زمان اندکی به برگزاری جشنواره فیلم فجر باقی مانده است و احتمالا این جشنواره هم تا بخواهد گرد و غبار ایام کرونایی را از سر و روی خود بتکاند، زمان مناسبی نداشته باشد و با کاهش اقبال و استقبال عمومی نسبت به سالهای گذشته روبرو باشد.

ولی این دوره هم می گذرد.

اما مهم این است که، جای فیلم نامه هایی که کلام، پیام و محتوای جسورانه ای دارند در هنرهفتم ایران بسیار خالی است.

فیلم نامه نویسان و فیلم سازان اگر بخواهند انگیزه قدرتمندی در مردم ایجاد کنند تا ایشان، خواب یکساله سالن های سینما را پریشان کنند بایستی پوست اندازی کنند و فکر و طرحی نو در اندازند.