سینمای کودک در ایران ،زنده یا مرده؟!

سید رضا اورنگ

سینمای جهان بسیار زود متوجه شد، کودکان و نوجوانان تأثیر بسزایی در پیشرفت سینما و کسب درآمد در آینده دارند، زیرا قشر اعظمی از مخاطبان هنر هفتم را آنان تشکیل می دهند.بنابراین تصمیم گرفتند در این بخش مهم یعنی سینمای کودک و نوجوان سرمایه گذاری کنند.

این سرمایه گذاری بسیار زود جواب داد؛ هرچند کمپانی های بزرگی در حوزه فیلم های کودک و نوجوان سرمایه گذاری کردند،اما بی شک کمپانی معظم والت دیسنی گوی سبقت را از همگان ربوده است.ساخت انیمیشن های جذاب و فیلم هایی با موضوع کودک و نوجوان در این کمپانی ،خیلی زود درآمدهای آنچنانی و موفقیت های بزرگی را نصیب آنها کرد.
سینمای ایران همیشه در ساخت انیمیشن های جذاب و فیلم هایی با موضوع کودک و نوجوان با مشکل روبرو بوده، هست و انگار خواهد بود.

سینمای کودک قبل از انقلاب

پیش از انقلاب اسلامی نگارنده کمتر فیلم سینمایی را به یاد می آورد که در حوزه کودک و نوجوان ساخته شود.در آن زمان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تنها مرکزی بود که به ساخت این گونه فیلم ها همت می گماشت،اما اکثر این فیلم های در مدیوم های کوتاه و نیمه بلند بود.
درحقیقت سینمای پیش از انقلاب اسلامی در حوزه سینمای کودک و نوجوان فیلم گیشه پسند و سرگرم کننده ای نداشت.

سینمای کودک پس از انقلاب

پس از انقلاب سینمای کودک جان گرفت و چندین فیلم سینمایی برای کودکان و نوجوانان ساخته شد که اکثر آنها نیز در گیشه موفق بودند.به جرات می توان گفت دهه شصت و اوایل دهه هفتاد بهترین سال ها برای سینمای کودک و نوجوان محسوب می شود،به ویژه دهه شصت.

سینمای کودک و نوجوان
سینمای کودک و نوجوان

در حال حاضر سینمای کودک در بدترین شرایط به سر می برد،درست مانند سینمای ایران!
امروزه در جهان، انیمیشن های بلند و فیلم هایی با موضوع کودک و نوجوان جایگاه بسیار والایی دارند و برخی از آنها علاوه بر فروش بالا رکوردهای فروش را نیز شکسته اند.

با توجه به این ظرفیت بالایی که سینمای کودک در جهان دارد، معلوم نیست چرا مدیران سینمایی، تهیه کنندگان و فیلمسازان ایرانی به این حوزه توجه ندارند.ایران کشور جوانی است که قشر اعظم آن را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند،اما سالانه حتی یک فیلم متوسط نیز در حوزه سینمای کودک و نوجوان ساخته نمی شود.
جشنواره فیلم کودک نیز،نه تنها کمکی به این گونه از سینما نکرده،بلکه آسیب جدی نیز زده است.این جشنواره فقط یک بیلان کاری است برای ارائه به مسوولان بالادستی.

برخی از افرادی که به عنوان کارگردان و تهیه کننده فیلم های کودک و نوجوان وارد عرصه سینما شدند،سال های سال است که سراغی از این حوزه مهم نگرفته اند.
مسؤلان امر، نه تنها کمکی به سینمای کودک و نوجوان نکرده و نمی کنند، بلکه با ممنوعیت اکران فیلم های خارجی، به خصوص انیمیشن ها و فیلم های کودک و نوجوان، خیانت بزرگی را در حق سینما دوستان و کودکان و نوجوانان مرتکب شده اند.
ای کاش ممنوعیت اکران فیلم های خارجی را لااقل برای فیلم هایی با موضوع کودک و نوجوان که دارای مشکل خاصی نیستند لغو می کردند تا شاهد مرگ سینمای کودک و نوجوان در ایران نبودیم و سیل علاقه‌مندان دوباره سالن های تاریک را پر می کردند.
با این اوضاع، سینمای ایران به موجودی می ماند که زنده و مرده اش فرقی ندارد!

سیدرضااورنگ

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

− 4 = 3