سلام بر”خداحافظ رفیق”
سلام بر ” خداحافظ رفیق ” | برای چندمین بار، فیلم اپیزودیک جذاب و ارزشی،مهجور، محبوب و مظلوم “خداحافظ رفیق” ساخته مثال زدنی و فراموش نشدنی بهزاد بهزادپور سینماگر سلامت اندیش و خوشفکر کشور را ، باز هم با حذف اپیزود چهارم آن از تلویزیون انحصاری و اسپانسری تماشا کردم.
این بار هم مانند دفعات قبل در برابر صفا، صداقت و صمیمیت، مضامین بکر، داستان های لطیف و اخلاقی، فیلمنامه ی قوی، بازیها و کارگردانی خوب و محتوای ارزشمند انسانی و الهی آن متأثر شدم.
بهزاد بهزادپور خودش هم همانندفیلم خوبش مظلوم واقع شده و به نفع کژ و دگم اندیشان، از عرصه هنر و سینما به حاشیه رانده شده است. این در حالی است که در میان فیلمهای دفاع مقدسی سینمای ایران که برخی مانند آثار نخستین زنده یاد رسول ملاقلی پور و ابراهیم حاتمی کیا که درِ ژانری جدید را به روی سینمای کشور گشودند، از نظر مضمون و محتوا و ساخت و پرداخت هنری، هیچکدام به اندازه فیلم خداحافظ رفیق بویژه اپیزود اول آن، مرا منقلب و متفکر نکرده و نمی کند.
فیلم دلی و با محتوا و خوش پرداخت خداحافظ رفیق، به هنگام نمایش در جشنواره، قربانی نگاه های سلیقه ای شد و در اکران عمومی هم، درست دیده و مورد توجه و احترام شایسته قرار نگرفت، چرا که بسیار جلوتر از زمانه خود بود و هنوز و همچنان فیلم خوب و نمونه و مانای دفاع مقدسی دوران های مختلف سینمای ایران است.
درودبر بر و بچه های خداحافظ رفیق که جایشان در سینما خالی است!
با سلام واحترام
فیلمی به زیبایی و دل انگیزی خداحافظ رفیق ندیدم.مثل روضه سیدالشهدا ساری و جاری در دل می ماند.درود بیکران بر تمام دست اندرکاران این فیلم بسیار بسیار زیبا.