نگاهی اجمالی به سریال های ماه رمضان ۹۸ | برادرجان؛ “دل دار”؛ ازیادرفته ها
صداوسیمای انحصاری و اسپانسری کشور، رمضان امسال، با پخش سه مجموعه جدید تلویزیونی، میزبان مخاطبان خوداست. سریال هایی که دست برقضا ازمنظرساختارهنری، برخلاف سریال های متوسط، زیرمتوسط و ضعیف رایج درسیما، درسطح بالای متوسط، خوب و دیدنی قراردارند.
ویژگی بارز این سریال ها، تولید آنها توسط کارگردان هایی کاربلد و باتجربه و برخی عوامل هنری و فنی توانا است.
محمدرضا آهنج، کارگردان حرفه ای سیما و سینما با پیشینه ای قابل اعتنا و مثبت در سریال سازی، با مجموعه خوش ساخت، سنت گرا و
اخلاق مدار اجتماعی “برادرجان” در رمضان امسال تلویزیون حضوردارد.
برادران محمودی ،کارگردانهای متفاوت ساز سینما و تلویزیون، سریال عاشقانه و اجتماعی”دل دار” را ساخته اند و بهرام بهرامیان، مجموعه تاریخی اجتماعی “از یاد رفته ها”را درحال پخش دارد.
این سریال ها درشش عنصر مثبت و منفی مشترک اند.
کارگردانی حرفه ای، بازی های خوب، آوای خوش و ساختارهنری مقبول، مهمترین عناصر مثبت مشترک آنها؛ و دور بودن از مختصات دینی آثار رمضانی و فاصله داشتن از طنز و کمدی و شادمانی که در سال های دور و نزدیک، از مشخصه های سریال های رمضانی بودند، از نکات منفی هرسه سریال است.
سعید نعمت الله و توانایی آهنج:
سعید نعمت الله، فیلمنامه نویس شناخته شده تلویزیون که مدت ها است اندیشه ها و سلیقه های تکراری خود را در نوشته های تلویزیونی اش مکررمی کند، برای نگارش فیلمنامه برادرجان از همان مواد و مصالح موردعلاقه خود و تعلقاتش به سینمای کیمیایی به ویژه مؤلفه های رفاقت و رقابت، لوطی گری و نالوطی گری، باچاشنی عشق و انتقام و حادثه و گذر از کوچه ها و خیابان های سنت و فرهنگ و ادبیات کوچه و بازاری بهره گرفته است.
فیلمنامه ای که به رغم کلیشه های خود، گرچه درقالب شکل ها و آدم های مختلف! حرف جدیدی برای گفتن ندارد، ولی همین فیلمنامه که درکل رویکرد اخلاقگرا دارد، بادست توانای آهنج تبدیل به یک سریال قوی ودیدنی شده است.
“دل دار” مدلی دیگر ازسریال موفق “سایه بان”است، باهمان نوع آدمها و موضوع هاو مضامین کار و تولید، سرمایه و مثلث های عشقی که
درکل دیدنی است.
سریال های سطحی و آزاردهنده:
سریال “از یاد رفته ها” معجونی ازسریال های “کلاه پهلوی”، “شهرزاد”، “در چشم باد” و ” بانوی عمارت”بامحوریت مثلث منجمدعشقی است و گرچه مانند آن ها قوی ودرجه یک نیست، اماچندان هم لوس، سطحی و آزاردهنده نیست.
مجموعه های تلویزیونی درحال پخش سیما، صرفنظر از اینکه در سوژه، مضمون و پردازش داستان های خود نو آور نیستند و فیلمنامه هایشان، خالی از اشکال نیست، ولی در اجرا و کارگردانی و بازی ها، شایسته توجه و تأمل اند.