سرمایه گذار نباید در سینمای ایران تعیین تکلیف کند!/ دست کیمیایی را باز بگذارید

دست مسعود کیمیایی را باز بگذارید | سرزمین هنر | مسعود کیمیایی کارگردان شاخص سینمای ایران است که سابقه اش در فیلمسازی نیم قرن را پشت سر گذاشته است.
آنچه کیمیایی را از کارگردانان دیگر ایرانی متمایز کرده و می کند، پایبند بودن او به باورهای خودش و سینمایی است که دوست دارد.

نه کسی است که برای جشنواره ها فیلم بسازد و نه کارگردانی که برای خشنودی این و آن کاری را تولید و روی پرده بفرستد.
مسعود کیمیایی با دنیای فیلم آشنایی کامل دارد و توانایی هایش بر همه ثابت شده،اما فیلم هایش همواره دو ویژگی خاص داشته اند،یکی قاب بندی های جذاب و چشم نواز و دیگری بازی گرفتن حرفه ای از بازیگران و حتی نابازیگران است.

بسیاری از هنرپیشه هایی که در عرصه سینمای ایران جولان داده و می دهند،الفبای این کار را از این معلم کاربلد آموخته اند.

کیمیایی بدون رودربایستی

کیمیایی همیشه بازیگرانش را خودش انتخاب می کند،حتی اگر دوست و آشنایی نیز به وی کسی را پیشنهاد دهد،او را تست زده و اگر به کارش نیاید،بدون رودربایستی از رفقا و آشنایان، فرد مزبور را کنار می گذارد.
او می داند که از بازیگر چه می خواهد،بازیگر نیز باید آنچه را که وی می خواهد جلوی دوربین پیاده کند.
امروز خبری دست به دست شد که مهران مدیری برای بازی در «خائن کشی» فیلم جدید مسعود کیمیایی قرارداد بسته است!این خبری شوک آور بود برای کسانی که طرز فکر او و سینمایش را می شناسند.

با حفظ احترام مدیری باید گفت اگر او در یک لیست صد نفره برای بازی در «خائن کشی» قرار داشت،برای کیمیایی بدون تعارف گزینه آخر بود.
با شنیدن این خبر،ذهن همگان به سوی این موضوع رفت که سرمایه گذار این فیلم که آشنایی طولانی با مهران مدیری داشته و پیش از این بارها با یکدیگر همکاری کرده اند،وی را به مسعود کیمیایی تحمیل کرده است.
اگر حقیقت چنین نیز نباشد،باز کسی باور نکرده و نخواهد کرد،حتی اگر خود مسعود کیمیایی بگوید.

سینمای بیمار

سرمایه گذاری که با این کارگردان کارکشته کار می کند،باید احترام او را نگه داشته و دستش را برای انتخاب بازیگر باز بگذارد،زیرا کیمیایی از همان زمانی که ایده به ذهنش خطور می کند،

بازیگرانش را نیز انتخاب کرده، مگر اینکه اتفاق خاصی پیش بیاید.
امروز سینمای در وضعیت اسفباری به سر می برد.به طفل یتیمی می ماند که هر تازه از راه رسیده ای ضربه ای به او می زند،چون می داند اعتراضی نخواهد بود،زیرا به پول او احتیاج دارند.بدا به حال این سینما و بدتر به حال سینماگرانش.
مسعود کیمیایی از زمان شروع کارگردانی با تهیه کنندگان کاربلدی کار کرده که یا خودشان از جیب گذاشته اند و یا جذب سرمایه کرده اند.
وقتی تهیه کننده ای کاربلد و حرفه ای باشد چنین عمل می کند،اما اگر تازه به دوران رسیده باشد، پول هم که داشته باشد حاضر نیست ریالی از آن را خرج فیلم کند.
امروز در سینمای ایران حتی به عدد انگشتان یک دست نیز،تهیه کننده ای وجود ندارد که مانند پیشکسوتان از سرمایه خود استفاده کرده یا خودش جذب سرمایه کند.

تهیه کنندگی فقط پول نیست

همه آنان منتظرند کارگردان جوانی در اتاق شان را بکوبد و بگوید برای ساخت فیلم سرمایه آورده یا خودشان سرمایه گذاران را شناسایی کرده و با لطایف الحیل ترغیب شان کنند که پول شان را برای ساخت فیلم در اختیار آنان بگذارند!
وقتی فردی یا سازمانی بیش از آنچه که باید خرج فیلم شود،پول پای پروژه می ریزد،معلوم است که تهیه کننده ای دیگر به خود زحمت فعالیت نداده و برای فیلمسازی ریسک نمی کند تا دست به جیب خود ببرد!
آنانی که چنین پروژه هایی در دست گرفته و می گیرند، حتی الفبای تهیه کنندگی حرفه ای را هم نمی دانند،حتی اگر ادعا کنند که ده ها سال سابقه فعالیت دارند،داشتن سابقه با حرفه ای عمل کردن فرق دارد.
خودشان می دانند وقتی سرمایه گذار قدرقدرتی وارد پروژه ای می شود،همه کاره اوست و تهیه کننده تابع دستورات است و حکم نماینده را دارد.

برخی از این تهیه کنندگان،چون سرمایه از خودشان نیست،برای فیلم دل هم نمی سوزانند و حتی سری نیز به لوکیشن نمی زنند!
با این حساب،چگونه می شود انتظار داشت در چنین سینما و فضایی کاری خوب یا حتی متوسط تولید شود؟!همان گونه که اسپانسرها تلویزیون را اشغال کرده اند،سینما را نیز به تصرف خود درآورده و حرف اول و آخر را می زنند.

«خائن کشی» کیمیایی

سرمایه گذار محترمی که سرمایه فیلم «خائن کشی» را تقبل کرده ای،به مسعود کیمیایی احترام گذاشته و دست و بال او را برای انتخاب بازیگر و دیگر مسائلی که به حرفه کارگردانی مربوط است باز باز بگذار.

نمی شود و نباید برای فیلمسازانی مانند او تعیین تکلیف کرد.
هرگز نمی توان در این دوران رکود سینما و بی تدبیری مدیران سینمایی، به مسعود کیمیایی یا حرفه ای هایی مانند او خرده گرفت که چرا اجازه دخالت به برخی از سرمایه گذاران می دهند.

آنان باید در هر شرایطی فیلم بسازند،اگر نسازند نفس شان تنگ و خلق شان تنگ تر می شود.