سخن سردبیر، سال نو را تبریک می گویم اما تو باور مکن

سخن سردبیر، سال نو را تبریک می گویم اما تو باور مکن | محمد زندکریمخانی| سردبیر هنرلند | سرزمین هنر 

سال ۱۳۹۹ هم کنتور صفر کرد و چوب امدادی استمرار خود را به آخرین دونده ی خویش در قرن چهاردهم یعنی سال ۱۴۰۰ سپرد.

احساس می کنم درچند سال اخیر مردم، سال تحویل را از روی عادت و نوع دوستی به یکدیگر تبریک می گویند و خودشان هم می دانند تبریک بدون تبرّک مانند ساندویچ بدون نوشابه هست و در گلوگیر می کند.

سال ۱۳۹۹ تمام شد و تا توانست کار بسیاری از هنرمندان و نامداران ایران را تمام کرد. سالی که قطعه هنرمندان بهشت زهرا(ع) شلوغ ترین سال خود را تجربه کرد. تمام شد، اما نه با دل خوش که با خون دل.

سال نو اما …

آمارهای زشت و کریه اعتیاد و طلاق و دلار و سکه و دزدی و گرانی گوشت و مرغ و برنج و آب و برق و…… تا نان شب را به آمارهای هر روزه ی مرگ و میر کرونایی و جاده ای و قتل های فامیلی و خیابانی اضافه کنید تا ببینم جایی برای دلخوش و تبریک و امید گشایش به سال دیگر می ماند، من که آینه، سال آتی را کدر و دلگیر و خشدار می بینم.

با این حال به رسم کلیشه ای هرساله، حلول سال نو یا ۱۴۰۰ را هم تبریک می گویم و امیدوارم که زنجیره نامیمون بدبختی های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و امنیتی و ورزشی و غیره گسسته شود. هوایی تازه شود و مردم از ته دل بخندند و به هم تبریک بگویند و یکدیگر را در آغوش کشند.

احساس می کنم همه مردم خسته اند، خسته. به امید آنکه بدون پروا از بیماری، یکدیگر را ببوسیم.

عیدتان مبارک