رم شهر بی دفاع، ردپای درخشان نورچشمی های سینما

سرزمین هنر | معروف است که: “سلمونی که بیکار شود، سر خود را می تراشد.” حکایت مشهور سلمونی بیکار، قصه غصه ی بیکاران عرصه های فرهنگ و هنر و فیلم و سینمای امروز است و چون حال نشر و چاپ هم مانند احوال تئاتر و سینما خوب نیست که بشود صدها داستان و نمایشنامه و فیلمنامه نوشته شده را چاپ و منتشر کند، لذا اهالی فرهنگ و هنر، منهای رسانه های وابسته دولتی و ارگانی و یکی دو نشریه مکتوب پولدار و اشراف سینما که اساسا تاجراند و در کنار سینما، همیشه به مشاغل درآمدزای دیگر هم مشغول هستند و اکنون هم در حوزه تولید و فروش مواد بهداشتی و دستکش و ماسک در حال گنج بری از رنج بری خلق الله اند، از بیکاری و بی پولی با اعضا و گروه های خانواده خود، یعنی خانواده بزرگ و مهم، ولی نابسامان و متفرق سینما ور می روند و با کشمکش و انتخابات و انتصابات و … یک جورهایی خود را سرگرم می کنند تا از بیکاری نپوسند.

مجوزهای کیلویی

در این میان جالب تر و غم انگیزتر از همه، منصوبان اشتباهی و کارنابلد سینما هستند که افزون بر اعطای کیلویی مجوز ساخت و پاخت فیلم، برای آینده بدون کرونای سینما و احتمالا رویای تداوم مسندداری و صندلی نشینی سینما، بدون هیچ برنامه و اقدام مناسب و متناسب با اوضاع کنونی و وضع و حال بد کار و زندگی و جیب سینماگران، در ادامه رقابت های کور خود به بورس بازی سرگرم شده اند تا به خرج ملت، سرشان گرم شود، جیبشان خالی نماند، تفریح کنند و دیگران نگویند که اینها بیکار و ندانم کار هستند. از همین رو نگاه عاقل اندر سفیه خود را از سینما برگرفته و به آن سوی آبها و خاکها دوخته اند.

ایتالیا ایتالیا

بعد از حضور مجید مجیدی و فیلم خورشید او، با مساعدت ارگانی ها، به همراه تیمی از توریست های سینمایی در ونیز! اکنون نوبت دولتی ها شده تا با گسیل نور چشمی خود و فیلم قصر شیرین او که با پول شیرین ملت ساخته شده است، بالایی گری رفقای بنیاد هزار فامیل و سازمان اشتباهی سینمایی با پول مردم و بهانه شرکت این فیلم در یک جشنواره ایتالیایی، گروه ایتالیاگرد خود را عازم این کشور کنند ( رم شهر بی دفاع )و نشان دهند که چیزی از ارگانی ها کم ندارند و با میل بیت المال قادراند در جهان سینما عرض اندام کنند و کالاهای دست چندم خود را به عنوان نماینده سینمای ایران در جهان سینما عرضه نمایند.

بیچاره رومی ها که با یورش نامدیران سینمای ایران رو به رو شده اند! بندگان خدا سینماگران بیکار و سلامت اندیشان و مستقل های سینما که دست و چشم خود را به در سازمان ها و دستگاه ها و جریان هایی در سینما دوخته اند که سال ها است به رویشان بسته است. از همین رو حال که بالایی هایی سینما با پول مردم و سینماگران، همراه عزیز کرده های خود در سینما، جهانگردی می کنند، آن ها هم به ناچار به یکدیگر گیر می دهند تا روزها در گذر دو روزگاری دگر آید!

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

90 − = 85