راندن در خیابان های بی انتها با رایان اونیل

راندن در خیابان های بی انتها با رایان اونیل|سرزمین هنر|سید رضا اورنگ|سینما

فیلم های زیادی هر روز بر پرده سینماها رفته یا در قاب تلویزیونی خودنمایی می‌کنند، اما همه آنها در خاطر مخاطبان ماندگار نمی ماند. در دهه های۴۰، ۵۰، ۶۰ و ۷۰ میلادی تعداد فیلم های تأثیر گذار و ماندگار بسیار بیشتر از دهه های اخیر بود، زیرا در آن زمان بیشتر فیلم ها قصه گو بوده و کارگردان نیز تمام تلاش خود را به کار می برد تا با روایتی زیبا و باورپذیر مخاطبان را به فیلم جلب کند.

عنصر مهم دیگری که باعث اقبال فیلم شده و آن را در اذهان تماشاگران باقی نگه می دارد،بازیگران کاربلد و محبوب هستند. این درست است که فیلم های محبوب متکی به فیلمنامه خوب و کارگردان متبحر هستند، اما هیچ فیلمی بدون بازیگری قوی که از عهده نقش برآید و بر مخاطب تأثیر بگذارد، نمی توانست و نمی تواند موفق باشد.

تعداد فیلم هایی که در ژانر پلیسی، به خصوص تعقیب و گریز ساخته شده اند بسیار زیاد است، اما تعداد معدودی از آنها توانسته اند در یادها باقی بمانند. یکی از این فیلم ها «درایور» ساخته والتر هیل و با هنرنمایی درخشان رایان اونیل، بروس درن و ایزابل آجانی است که سال ۱۹۷۸ ساخته و روی پرده رفت.

«درایور» داستانی ساده، اما گیرا دارد.راننده ای توانا و خونسرد که به کابوی معروف است با گروه های سرقت همکاری کرده و از این راه کسب درآمد می‌کند. توانایی های این راننده ماهر و محتاط بودنش باعث شده به دام پلیس نیفتد.

کارآگاهی نیز که نقش آن را بروس درن بازی می‌کند، راننده را رقیب خود فرض کرده و سعی دارد به هر قیمتی شده وی را دستگیر کند تا به یک آرامش درونی برسد.

در یک سرقت، راننده برای اولین بار اشتباه می‌کند. همین اشتباه باعث می‌شود تا او توسط دختری که نقش آن را ایزابل آجانی بازی می‌کند شناسایی شود. کارآگاه پلیس که می داند راننده در این سرقت دست دارد، اما مدرکی علیه اش ندارد، سعی می‌کند با شناسایی او و توسط شاهدان به دامش بیندازد، اما دختر که راننده را شناخته، از شناسایی او نزد پلیس خودداری می‌کند.

کارآگاه پلیس (بروس درن) از این موضوع ناراحت می‌شود، حتی دختر را نیز تهدید می‌کند، اما نتیجه ای نمی گیرد.برای همین تنها راه برای دستگیری راننده را دام گذاری برای وی می داند . تمهیدات لازم را با همکاری یک گروه سرقت فراهم می آورد، اما در نهایت شکست می خورد.

«درایور» فیلمی است خوش ساخت که کارگردان توانسته با توانایی خود و استفاده  تمام عناصر آن را به یک اثر خوب تبدیل کند. این فیلم گرچه در ژانر پلیسی است، اما از درگیری های آنچنانی در آن خبری نیست، حتی صحنه های تعقیب و گریز آن اغراق آمیز نیست. برای همین مخاطب آن را دوست دارد و تأثیر بیشتری روی او می گذارد. درگیری کارآگاه و راننده تماشاگر را همواره در تعلیق نگه می دارد و کسی نمی تواند حدس بزند پایان فیلم چگونه رقم خواهد خورد.

موفقیت این فیلم باعث شد با استفاده از داستان آن ،چند دهه بعد فیلم دیگری نیز ساخته شود، اما هرگز به حد و اندازه های «درایور» نرسید.

به غیر از قصه و کارگردانی، بی شک بازی زیبا و تأثیرگذار رایان اونیل یکی از دلایل موفقیت این فیلم بود، هر چند که نباید از بازی خوب  بروس درن در نقش کارآگاه به راحتی گذشت.

بروس درن همان بازیگری است که تماشاگران نسل جدید او را با فیلم «نبراسکا» می شناسند، اما نسل قدیم ، بازی های او را در بسیاری از فیلم های پلیسی دیده اند، بازیگری که در اکثر فیلم ها نوعی خشونت و جنون را به تماشا می گذارد.

ایزابل آجانی هم بازیگری بود که در دهه ۷۰ از شهرت مناسبی برخوردار بود و در این فیلم نیز هنر خود را به تماشا گذاشت.

یکی از فاکتورهای مهم موفقیت «داریور»، بی شک حضور رایان اونیل و بازی گیرای او بود. وی  نقش راننده معروف به کابوی را به خوبی ایفا کرده بود. با چهره جذاب، اما سرد همراه با خونسردی فوق العاده اش توانسته بود از عهده نقش به خوبی برآید و بر تماشاگر تأثیر بگذارد.

به جرأت می توان گفت اگر کسی جز رایان اونیل این نقش را بازی می کرد، این فیلم از جذابیت لازم برخوردار نبود.

اهالی سینما نقش او را در فیلم «دزدی که برای شام آمد» و «قصه عشق» فراموش نمی کنند. در آن دوران فیلم «قصه عشق» با هنرنمایی رایان اونیل و الی مک گرا، به یکی از پرتماشاگرترین و معروف ترین فیلم ها تبدیل شد.

استنلی کوبریک بزرگ هم نقش اصلی فیلم خود «باری لنگدون» را به او سپرد، زیرا توانایی هایش را می شناخت.

جالب است بدانید، برای نقش اول «قصه عشق» رایان اونیل از بین ۳۰۰ بازیگر انتخاب شد. این نشان از قدرت بازیگری و جذابیت او دارد.

دیدن فیلم هایی نظیر «درایور» برای تماشاگران و دست اندرکاران سینمای امروز جهان، به خصوص ایران ضروری است، هر چند که در کشورهای صاحب سینما همیشه به این گونه فیلم ها پرداخته می‌شود. کارگردانان کشور ما، به ویژه جوانان باید بارها و بارها این گونه فیلم ها را به تماشا نشسته و تحلیل کنند تا به توانایی هایی که لازمه ساخت فیلم است برسند.