چندی است که اتفاق جالبی در عرصه فرهنگ رح داده است و آن تولید کتاب صوتی است . گروهی جوان علاقه مند با وسایل ساده کتاب صوتی تولید می کنند تا بقیه حداقل بتوانند کتاب گوش کنند . این در کنار همه ی اتفاق های صوتی دیگر ، تاکیدی است دوباره بر این حرف مارشال مک لوهان که می گوید : “رسانه همان پیام است ” به عبارتی همان طور که سینما ، تاتر و یا تلویزیون گونه ای از فکر کردن و نگاه به دنیا است و می توان سینمایی ، تاتری و یا تلویزیونی فکرکرد ، رادیو هم همین طور است . می توان رادیویی فکر کرد و از این راه تاثیر گذار بود و البته تاریخ رادیو نمونه های فراوانی را از همین تفکر تاثیر گذاری رادیویی نشان می دهد . دقیق تر این که چیزی هست به نام لذت رادیو که مخاطب می تواند آن را کسب کند و با آن آشنا بشود .
حال و هوای این روزهای رادیو بار دیگر بر دو ویژگی منحصر به فرد این رسانه تاکید می کند . رادیو رسانه ای است تنها و البته دارای موقعیتی یکه ، موقعیتی که اگر درباره ی آن بیشتر فکر شود می تواند فرصتی دوباره باشد برای دمیدن روحی تازه در رگ های این رسانه .
رادیو تنهاست . رسانه ای است که همیشه با مشکلات مالی در حال دست و پنجه نرم کردن است و در نگاه کلان مدیریتی معمولا به ان کم توجهی می شود . معمولا درباره ی مسایل مختلف رادیو به شکل خاص و تخصصی بحث نمی شود . گاهی حتی علی السویه با آن مواجه می شوند . رادیو نقد تخصصی ندارد . اصول رادیو و استانداردهای آن نشر نیافته اند . نشریات هنری و فرهنگی به راحتی از کنار رادیو می گذرند . مقاله ها و کتاب های کلیدی این رسانه های اغلب ترجمه نشده اند و …
رادیو یکه است . هیچ رسانه ی دیگری مثل رادیو نیست . پیش از این ها این موضوع مطرح می شد که با گسترش تلویزیون ، سینما ، ویدیو و ماهواره ها ، رادیو خواهد مرد . اما این اتفاق نیافتاده است . نه این که این اتفاق نیافتاد ، بلکه امروز رادیو موقعیتی یکه پیدا کرده است . مردم امروزه دارند رادیو را دوباره کشف می کنند . دارند این واقعیت را می پذیرند که رادیو می تواند به راحتی همراه رسانه های دیگر ، روشن باشد . رسانه ای است که لازم نیست مدام به آن گوش داد . اما در همین گوش سپردن هر از گاهی هم پر از لذت و جذابیت است . مردم آرام آرام دارند لذت رادیو را دوباره کشف می کنند . حتی اگر کشف لذت رادیو هنگام آشپزی در آشپرخانه باشد ، درست زمانی که چند قدم آنطرف تر سیل تصاویر از تلویزیون سرازیر است . تصاویر از منابع مختلف می توانند جلوی هم را بگیرند و هم پوشانی کنند ، اما هم پوشانی های رادیو بسیار کمتر است و این برای رادیو موقعیتی یکه است .
شبکه های ماهواره ای که خانواده های ایرانی را هدف قرار داده اند ، شاید هنوز متوجه این موضوع نشده اند که خانم های خانه دار وقتی از پای تلویزیون بلند می شوند ، رادیوی روشنی در آشپزخانه دارند و این یعنی موقعیت یکه ی رادیو !
رادیو را باید از تنهایی خارج کرد تا بشود برای موقعیت یکه ی آن برنامه ریزی درستی انجام داد . می شود به تعداد بیشتری از مردم کمک کرد تا لذت رادیو را درک کنند و آن را دوباره بشناسند . در این راه البته اینترنت و تلفن های هوشمند به شدت می توانند یاریگر باشند . نگاه رادیویی و لذت رادیو همچنان زنده است . این بستر را از دست ندهیم .
