دکتر حمیرا نکهت دستگیرزاده شاعر آبی افغانستان درگذشت.
حمیرا نکهت دستگیرزاده، شاعر سرشناس افغان (ملقب به شاعر آبی افغانستان) در ۶۰سالگی درگذشت. این شاعر که در سالهای آخر عمرش از بیماری سرطان رنج میبرد، جمعه، ۱۴ شهریورماه از دنیا رفت. سرزمین هنر ضمن عرض تسلیت به جامعه ی فرهنگی و ادبی افغانستان، درگذشت این شاعر فرهیخته را به تمامی فارسی زبانان جهان تسلیت عرض می نماید. در اینجا مروری خواهیم داشت بر زندگی وی.
تولد
حمیرا نکهت دستگیرزاده، شاعر افغانستانی، سال ۱۳۳۹، در یکی از شفاخانههای شهر کابل، پا به هستی گذاشت. دستگیرزاده در خانواهای بزرگ شد که با شعر کلاسیک آشنایی داشتند؛ آشناییای که روی ذوق شعری او نیز اثر عمیق خودش را گذاشت. پدرش روانشاد غلام دستگیرزاده مجیدی دگروال و مادرش روانشاد عزیزه خدیجه فیضی نخستین آموزگاران او در دید و درک هستی از دریچۀ شعر بودند.
تحصیلات و زندگی کاری
خانم دستگیرزاده در سال ۱۳۵۸ وارد دانشکدهی حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه کابل شود. وی سرانجام لیسانس خود را از دانشگاه کابل و دکترایش را از دانشکده ادبیات دانشگاه صوفیه، پایتخت بلغارستان، گرفت.
پس از پایان دروهی کارشناسیاش، وارد رادیو تلویزیون ملی افغانستان شد و در آنجا به تهیهی برنامههای شعری و مجلههای رادویی، زمانی را میگذارند.
به دلیل توانایی هایی که داشت درسال ۱۳۶۴ به انجمن نویسندگان افغانستان، فراخوانده شد و به کار در آنجا مشغول می شود.
حمیرا نکهت دستگیرزاده، از نامدارترین شاعران زن معاصر در افغانستان بود. او از بنیانگذاران انجمن شاعران و نویسندگان فارسی زبان (انشا) در هلند بود.
جوایز
حمیرا نکهت دستگیرزاده جوایز زیادی را در این سالیان از آن خود کرده است از جمله؛ جایزه شعر جوانان، جایزه شعر زنان، جایزه شعر فارسی، جایزه شعر انجمن ناصر خسرو بلخی و نشان ازادی که می توان از آن ها نام برد.
اشعار دکتر دستگیرزاده یک تصویر از تاریخ عینی جامعه افغانستان را در اختیار خوانندگان قرار می دهد.
به گفته های نقادان شعر و شاعری، در اولین مجموعه وی (شط آبی رهایی) تمام شعر های خانم حمیرا عاشقانه است. علاوه بر این مجموعه در تمام اشعار وی یک نوع سوز و درد نهفته است.
«راز آفرینش» نیز که با هدف اعتراض به محرومیتهای زنان سروده شده بود یکی از آثار فاخر این بانو است.
آثار
- به دور از آتش تیغ
- آفتاب آواره
- از سپیده لبریز
- پرواره های پندار
- شط آبی رهایی
- غزل غریب غربت
- به دور آتش و تیغ
- هیچ نتوان گفت در پنجاه سال
- تلخ در آتش
- از پوست تا پوستر
- کوچه های روشن ماه
- در مفصل دریغ و دعا
- هجای دردناک دره ها
- ریشه ها همیشه
- الفبای سلطه
- و …