تصویری کم فروغ ازجشنی بزرگ(تأملی دربرنامه های نیمه شعبان رسانه ملی)

هرسال ماه شعبان که از راه می رسد شور و اشتیاق شیعیان برای برپائی جشن میلاد ۴ مولود عزیز این ماه (امام حسین،حضرت ابوالفضل،امام سجاد و حضرت مهدی) به خوبی در کوچه پس کوچه های شهرها وروستاهای ایران خود را نشان می دهد که در نیمه شعبان به اوج خود می رسد.

چراغانیها، آذین بندی ها ،شربت وشیرینها که دست به دست می چرخند همه نشانه هائی از تدارک وسیعی است که مردم ایران برای برپائی این جشنها دارند.جشنی که همچون نوروز بیشترین وسعت وفراگیری مردمی را درایران به خود اختصاص می دهد.

عدم دخالت دولتها در برگزاری چنین جشنهای مردم نهادی به شکوه وجاودانگی آن کمک شایانی نموده است.

بااین حال چندی است جشنهای نیمه شعبان ازعناصر هنر بومی و فولکلور مناطق مختلف کشور کمتر بهره می برد. تحلیل دقیق این موضوع نیازمند مطالعه عمیق و پژوهشهائی علمی ودقیق است اما آنچه مسلم است اینکه صداوسیما به عنوان رسانه ملی نقش مهمی در القای فضائی کلیشه ای وعاری از هنرهای مردمی در مناسبت مهمی همچون جشن نیمه شعبان دارد.

کافی است مروری بر ویژه برنامه های صداوسیما در دوهفته گذشته(اول تانیمه شعبان)بیاندازیم تا عمق بی توجهی گروههای برنامه ساز شبکه های مختلف رادیوئی وتلویزیونی را به هنرها فسنتها وآداب ورسوم مردم اقوام مختلف کشور دربرپائی جشنهای مردمی نیمه شعبان درک نمائیم.

 درکنار مداحیهای خاص پرسر و صدا و گاه فاقد عنصر خلاقیت و هنر که بیش از هر چیز دیگری در بین برنامه ها به خصوص تلویزیونی دراین مناسبتها پخش می شوند، همه هنر صداوسیما آن است که جنگی تدارک ببیند و با استفاده از اسپانسرهائی همچون شهرداریها یا شرکتهای متمول دولتی یا خصوصی ساعتی از برنامه های شبک ها را با عناوینی مانند جشن بزرگ یا عیدانه ونظایر آن پرکند.

جنگهائی که معمولا مهمانان ثابتی هم دارند ورزشکاران، بازیگران سریالها،شاعرانی تکراری و…

درصداوسیما نه آذین بندی ای سنتی بازارهای شیراز و اصفهان  وتبریز دیده می شود نه رقصهای محلی  گیلان ومازندران وخراسان وسیستان ،نه سازهای سنتی قشقائی وایل بختیاری ونه هیچ المان دیگری از فرهنگ مردم ایران ….هیچ چیزنمودی ندارد به جز مداحی برخی مداحان مشهورتهران  وسخنرانی معدود سخنرانان موردتأیید رسانه ملی ،موسیقی هم اگرهست موسیقی پاپ وقطعاتی تکراری از چندخواننده به خصوص!

ای کاش یک بار دیگر انجوی هائی پیدا می شدند تا صدا و سیمای فرهنگ بومی مردم کشورمان را به رادیو و تلویزیون می آوردند .

آنگاه می شد فهمید که نیمه شعبان یک جشن ملی مذهبی ریشه دار در فرهنگ ایرانی است که میتواند نماد شاخص عشق ورزی ایرانیان به میلاد منجی آسمانی موعود باشد.