ویدئویی کمیاب از تصنیفی که استاد محمدرضا شجریان در جوار آرامگاه خود سرود

سرزمین هنر | بخش موسیقی | سرزمین هنر به مناسبت هفتمین روز درگذشت استاد محمدرضا شجریان اقدام به انتشار  ویدئویی کمیاب از اجرای بی نظیر تصنیفی می نماید که در سال ۱۳۵۵ توسط خسرو آواز ایران در جوار آرامگاه فردوسی و نزدیکی محلی که هم اکنون خود نیز در آن آرام گرفته است اجرا شد.

این ویدئو در کانال رسمی تلگرام استاد شجریان منتشر گردیده و مورد استقبال کاربران اینترنت قرار گرفته است. کیفیت تصویری این ویدئو به دلیل قدمت آن ، مطلوب نیست اما ارزش هنری آن ما را بر آن داشت تا به مناسبت هفتمین روز درگذشت ایشان اقدام به انتشار آن نماییم.

گویی هوشنگ ابتهاج اشعار این تصنیف را برای این روزها سروده است و استاد محمدرضا شجریان  واگویه هایی برای خود را با شیرین ترین بیان ارائه کرده است.
تصنیفی یادگار مانده از آرامگاه ابدیش در جوار فردوسی پاکزاد.

شناسنامه اثر :

نامدگان و رفتگان
آواز :استاد محمدرضا شجریان
آهنگ:محمد رضا لطفی
شعر :هوشنگ ابتهاج
جشن هنر طوس
تیر ماه ۱۳۵۵
برگرفته از کانال استاد شجریان

متن شعری که استاد محمدرضا شجریان در آرامگاه خویش خوانده است

“آمدمت که بنگرم گریه نمی‌دهد امان
نامدگان و رفتگان از دو کرانه‌ی زمان
سوی تو می‌دوند هان ای تو همیشه در میان
در چمن تو می‌چرد آهوی دشت آسمان
گرد سر تو می‌پرد باز سپید کهکشان
هر چه به گرد خویشتن می‌نگرم درین چمن
آینه‌ی ضمیر من جز تو نمی‌دهد نشان
ای گل بوستان سرا از پس پرده‌ها در آ
بوی تو می‌کشد مرا وقت سحر به بوستان
ای که نهان نشسته‌ای باغ درون هسته‌ای
هسته فروشکسته‌ای کاین همه باغ شد روان
مست نیاز من شدی پرده‌ی ناز پس زدی
از دل خود بر آمدی آمدن تو شد جهان
آه که می‌زند برون از سر و سینه موج خون
من چه کنم که از درون دست تو می‌کشد کمان
پیش وجودت از عدم زنده و مرده را چه غم
کز نفس تو دم‌به‌دم می‌شنویم بوی جان
پیش تو جامه در برم نعره زند که بر درم
آمدمت که بنگرم گریه نمی‌دهد امان”