«بانوی زیبای من» در انعکاس صدای مهین کسمایی

«بانوی زیبای من» در انعکاس صدای مهین کسمایی|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما|

خاطرات، چه تلخ باشند و چه شیرین، باید آنها را در تنگنای خاطر به خاطر سپرد. انسان ها می میرند، اما یادشان در یاد زندگان می ماند تا زمانی که آنان نیز به جمع مردگان بپیوندند.
سینما،‌ خاطره ای است بزرگ با تلخی ها و شیرینی های خاص خود. آنان که عشق به سینما دارند و دل به آن سپرده و می سپارند، تا ایامی که زنده هستند با خاطرات به یاد ماندنی سینما زندگی می کنند.
چه بسیار بزرگانی که به عرصه سینما آمده، مانده و رفته اند، اما یادشان هنوز باقی است و باقی خواهد بود.
آدری هپبورن بازیگری زیبارو و خاطره ساز بود، آن گونه که از یاد دوستداران سینما هرگز بیرون نرفته و نخواهد رفت.
بازی و طنازی این بازیگر فقید در فیلم «بانوی زیبای من» را همه عاشقان سینما دیده و به یاد دارند، اما همگان نمی دانند صاحب این صدای زیبای فارسی که بر لب های آدری هپبورن نشسته متعلق به بانوی دوبله ایران مهین کسمایی است.
صدای این هنرمند توانا، هر گاه به گوش می رسد، ناخودآگاه تصویر آدری هپبورن، الیزابت تیلور و شرلی مک لین، بازیگران خاطره انگیز و بزرگ سینما بر پرده عریض خاطرات جلوه گر می شود.
مهین کسمایی درگذشته است، اما صدایش نمرده و نخواهد مرد، صدایی آرامش دهنده و زیبا که بازی هر بازیگری را زیباتر می کرد.
هنر دوبله، مظلوم ترین، اما تاثیرگذارترین هنرهای ایران است، ولی هنرمندانش کمتر برای مردم آشنا هستند، زیرا هنر آنان در دیده نشدن است.
بانو کسمایی سال ها در عرصه دوبله یکه تازی می کرد، اما زمانی که به هر دلیلی جلای وطن کرد، کسی سراغی از او نگرفت تا اینکه خبر درگذشت این هنرمند توانا منتشر شد.
کاش از هنر این هنرمند بزرگ برای تربیت نسل جدید دوبلورها استفاده می شد، نه تنها مهین کسمایی، بلکه از هنر همه استادان بنام و ماندگار عرصه دوبله.
امروزه فیلم های خارجی بسیاری را با زیرنویس فارسی به تماشا می نشینیم، اما لذتی را که باید ببریم، نمی بریم، زیرا صدایی دلنشین با زبان شیرین فارسی روی لب بازیگران آنها ننشسته تا لذت دیدن و شنیدن را دو چندان کند.
هنر دوبله باید بماند، هر چند که دیگر محال است گذشته درخشان آن تکرار شود. مهم ترین راه ماندگاری و ادامه حیات هنر دوبله استفاده از توانایی استادان این فن است.
خداوند مهین کسمایی و دیگر هنرمندان ماندگار عرصه دوبله را بیامرزد که لذت فیلم دیدن را به ما هدیه کردند.
با اینکه بسیاری از هنرمندان دوبله، امروزه تصویرشان دیده و شناخته شده اند، اما هنوز هنری مظلوم است که باید از این مظلومیت خارج شود.