اینیاتسیو سیلونه, مسیحیت منهای کلیسا

غزل قربانپور

“نان و شراب” به ایتالیایی Vino e pane رمانی اثر اینیاتسیو سیلونه، نویسندهٔ ایتالیایی است. این رمان زمانی نوشته شد که سیلونه در تبعید دولت بنیتو موسولینی به سر می‌برد.

کتاب اولین بار در سال ۱۹۳۶ و به زبان آلمانی چاپ و در سوئیس منتشر شد و در همان سال ترجمهٔ انگلیسی آن در لندن نیز منتشر گردید. نسخه ایتالیایی کتاب تا سال ۱۹۳۷ ظاهر نشد. بعداز جنگ سیلونه نسخه کاملاً متفاوتی از کتاب به زبان ایتالیایی در سال ۱۹۵۵ منتشر کرد.

این کتاب اولین بار در سال ۱۳۴۵ و با ترجمه محمد قاضی به فارسی برگردانده شد و اولین اثری بود که از سیلونه به فارسی برگردانده شد.”

نان و شراب روایت ایثار است که بر گرفته از داستان فدیه آسمانی عیسی مسیح است, که پیش از مصلوب شدن در شام آخر با حواریون تن و خون خود را عرضه کرد و گفت :” بخورید و بیاشامید, این نان من است و این شراب من است.”

سیلونه این کتاب را در در دهه ۱۹۳۰ نوشت اگرچه از ادبیات متداول آن دوره استفاده نکرده است ولی این امر از قدرت و غنای اثر نمی ­کاهند.

کتاب سیلونه سرشار از حقیقت تلخ و روانی است که با زبان طنز و بسیار هوشیارانه بیان می شود و به همین دلیل وارد رمانتیست می شود.

این روش منحصر به فرد سیلونه برای نشان دادن جامعه ای است که تا مغز استخوان خرافه , جهل و تعصبات مذهبی فرو رفته است. آلوارو, برانکااتی و به خصوص سیلونه به سبک ادبیات ادبیات قدیم اعتراضات اجتماعی خود را فریاد می زنند.

آنچه می توان از سطور این کتاب دریافت این است که هر فرد مدام باید خود را نقد کند و به چالش بکشد و تغییرات را در درون خود احساس کند . درست همانند قهرمان داستان.

نان و شراب تعصبات فکری چپ گرایان را نشان می دهد , آرمانهایی که فروپاشیده شده اند , ایده ها و قوانین نهضتی که تا هنگامی که به نظلم تبدیل نشده اند , پویا هستند.

پس از آن هنگامی که به دولت تبدیل شدند مردم را سرکوب می کنند و از آنها سواستفاده می کنند.مردم همان دهقانانی که اکنون مجاز از تمام روستا هستند.

تقاوت بین شخصیت پیترو اسپینا با سایر کارکترهایی که در رمانهای ادبی هستند در این است که پیترو شخصیتی فعال , پویا و منتقد دارد.

پیترو به علت سختی که متحمل شده است در حال تغییر از نامی به نام دیگر است, از پیترو به پائولو – دن پائولو- (به طور تصادفی هر دو نام متعلق به حواریون عیسی مسیح (ع) است‼!) و در داستان که پیش می رویم می بینیم او از شخصیت پائولو به پیترو باز می گردد.

پیترو یک انقلابی است ولی پایولو کشیشی است جعلی اگرچه در جامعه خود ارزش و اعتبار دارد که صرفا به دلیل مذهب آن را به دست آورده است و به طور واقعی در جتسجوی خداست به همین علیت از درون بر علیه خود می شورد.شورشی فکری و اخلاقی. به همین دلیل نان و شراب اثری است که به صراحت تفاوت میان ایده و عمل را نشان می دهد.

کاراکتر لوییجی موریکا, کمونیست جوانی که به دست شبه نظامیان کشته می شود, شخصیتی به شدت متمایز است که فصل واپسین کتاب را به شهادت خود اختصاص می دهد. این همان فصلی از داستان است که خوانندگان را به یاد مصلوب شدن عیسی مسیح (ع) می اندازد. همان جایی که اذعان می کند:” این نان و شراب – تن و خون من- از طرف خداوند است.” و به وحدت , برابری و همبستگی میان ملت اصرار می ورزد.

کریستینا کالامارتینی, که در دام عشق پیترو می افتد, نماد بی گناهی و همان بره است که گرگ اورا خواهد خورد مرگ او بیش از هرچیز انحطاط  احساسات شورانگیز را نشان می دهد.

ماتالنا, کاسولا,ما گاشیا و … هرکدام می توانند چهره های واقعی باشد ولی شخصیت نمادین هستند . نماد خشم,حسادت, شهوت و هر خوی حیوانی که در برزخ دانته نیاز به پالایش دارند.

نان و شراب اثر اینیاتسیو سیلونه اولین بار در سال ۱۳۴۵ و با ترجمه محمد قاضی به فارسی برگردانده شد و اولین اثری بود که از سیلونه به فارسی برگردانده شد.

 

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

9 + 1 =