اکران آخرین فیلم زندگی روی پرده مرگ

اکران آخرین فیلم زندگی روی پرده مرگ|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|سینما

می‌گویند وقتی انسان به لحظات پایانی عمرش می‌رسد، تمام اتفاقات زندگی‌اش، مانند فیلمی که روی پرده سینما قرار دارد در پیش چشمش به نمایش درمی‌آید. این آخرین فیلمی است که انسان در دنیای فانی می‌بیند. فیلمی واقعی که یادآور گذشته و عملکرد مثبت و منفی او در طول حیات است.

همه کم یا بیش با این مسئله آشنا هستند. دانشمندان نیز سعی دارند این پدیده را به نوعی به طبیعت انسان ربط دهند، اما این پدیده نمی‌تواند توضیح علمی داشته باشد.

آنانی که به نوعی این پدیده را تجربه کرده‌اند، مهر تأییدی بر این موضوع می‌زنند. زیرا آنان در حالت کما، یعنی بین مرگ و زندگی شاهد این فیلم روی پرده سینمای حیات خود بوده‌اند.

این پدیده می‌تواند دستمایه نویسندگان و کارگردانان سینما قرار بگیرد  تا آنان با نگاهی به این موضوع مهم، آثار به یادماندنی و آموزنده ای را روی پرده سینماها به نمایش درآورند.

موضوع، به تصویر در‌آوردن خود این پدیده نیست، بلکه صحنه‌هایی است که محتضر در آخرین لحظه‌های عمر خود می‌بیند. می‌شود این صحنه‌ها را برای تماشاگرانی که در قید حیات هستند به تصویر کشید تا آنان قبل از مرگ تغییراتی را در زندگی خود بدهند.

مهم‌ترین کار به تصویر کشیدن، صحنه‌هایی است که در عرف و شرع گناه محسوب می‌شود. با این کار می‌توان به مردم تلنگری زد تا قبل از رسیدن اجل به خود بیایند و خویش را از گناهان پاک نگه دارند. وظیفه هنرمند، به خصوص  فیلمساز و فیلمنامه‌نویس است تا از این پدیده انسانی، بهترین بهره را ببرد. آنان می‌توانند، هم اثری هنری و قابل تحسین روی پرده ببرند، هم مردم را از سرنوشتی محتوم که در انتظار آنان است آگاه کنند.

هنرمندان باید فقط وظیفه خود را که اطلاع‌رسانی است انجام دهند، انتخاب راه زندگی به عهده خود مردم است. هنرمند فقط راهنما و روشنگر است، قضاوت با او نیست.