اونوره دو بالزاک (۱۸۵۰-۱۷۹۹)
نویسنده
«اونوره دو بالزاک»، نویسنده فرانسوی، در بیستم مه ۱۷۹۹ میلادی در شهر تور فرانسه به دنیا آمد. برخی او را پدر مکتب واقع گرایی(realism)در ادبیات می نامند.
والدینش او را از کودکی و در سن ۸ سالگی به مدرسه فرستادند بی آنکه بدانند او طفل گریزپای مدرسه ی خود خواهد بود و در ۱۳ سالگی از مدرسه فرار خواهد کرد. با این حال و با اصرار خانواده باز هم به مدرسه رفت اما این بار در پاریس.
تحصیل در رشته وکالت
بالزاک ابتدا به تحصیل در رشته وکالت پرداخت و به خاطر عدم حمایت مالی از طرف خانواده اش همزمان در دفتر وکالتی کار می کرد. بعد از فارق التحصیل شدن در وکالت،اعلام کرد می خواهد نویسنده شود. خانواده او ،او را تا دوسال حمایت کردند در شرایطی که او نویسنده مشهوری شود در غیر این صورت او دوباره باید به شغل وکالت برگردد،بالزاک در نویسندگی موفق شد.
بهترین آثار بالزاک به ترتیب «بابا گوریو»، «اوژنی گرانده»، «زنبق دره» و «چرم ساغری» می باشد.
اونوره دو بالزاک در سی سالگی تصمیم گرفت تاریخ علمی فرانسه را با نوشتن سلسله ای از رمان ها و داستان ها بنویسد. برای همین انضباط کاری سختی را تا آخر عمر برخود تحمیل کرد و پژوهش های دقیقی در جامعه فرانسه و تا حدودی در زمینه ی جامعه شناسی ،روانشناسی و زیست شناسی عصر خود دست زد و سپس ضمن آمیختن یافته هایش با تخیل خود و نوشتن حدود صد رمان و داستان کوتاه _ که خود آن راکمدی انسانی می نامید_ بیش از دو هزار شخصیت از طبقات مختلف جامعه ی فرانسه در قرن نونزدهم (که گاهی در رمان های او دوباره و گاه بارها ظاهر می شوند)آفرید و بدین گونه دانش نامه ی کاملی از زندگی اجتماعی فرانسه در دوران رنسانس و پس از ناپلئون بنا پارت ارائه داد.
در این دوران بالزاک نه تنها با آثار و نظریه هایش درباره ی واقع گرایی ،رمان نویسی را به اوج خود رساند بلکه آثارش آیینه تقریبا تمام نمایی از جامعه فرانسه را در قرن نونزدهم برای خواننده تصویر می کند.
بالزاک شخصیت پردازی های خوب خود را در رمان های زن سی ساله، «باباگوریو» و «اوژنی گرانده» به رخ خوانندگان می کشد.
در طول زندگی خود با زنان متعددی رابطه عاشقانه برقرار کرد. تقریباً همه این زنان الهام بخش شخصیتهای مؤنث رمانهای بالزاک هستند. از میان آنها میتوان به لور دو برنی (مادام دو مورسوف در زنبق دره)، دوشس دو کستری (دوشس دولانژه در اثری به همین نام)، کارولین مربوتی (دینا دو بودره در رمان ”الهه ناحیه”)، و کنتس ژیدوبونی ویسکونتی (لیدی دادلی در رمان زنبق دره) اشاره کرد.
از میان زنانی که دلبستهشان شد، با کنتس اولین هانسکا همسر اشرافزادهای لهستانی که املاک وسیعی در روسیه داشت، رابطه افلاطونی و مکاتبهای ۱۷ سالهای برقرار کرد. این نامهها تحت عنوان نامه به بیگانه انتشار یافتهاست. هرچند کنتس هانسکا پس از مرگ شوهرش در ۱۸۴۱ از ازدواج با او سر باز زد، اما در ۱۸۵۰ زمانی که بالزاک سخت بیمار بود به ازدواج با او رضایت داد. چند ماه بعد «اونوره دو بالزاک» در ۵۱ سالگی در پاریس در گذشت و در قبرستان پرلاشز به خاک سپرده شد.