افتتاح نمایشگاه نقاشی های شیرین اتحادیه در گالری ویستا

نمایشگاه نقاشی های انتزاعی شیرین اتحادیه عصر جمعه شانزدهم اردیبهشت در گالری ویستا آغاز به کار می کند.

افتتاح نمایشگاه نقاشی های شیرین اتحادیه در گالری ویستا|سرزمین هنر|هنرهای تجسمی

«سرزمین همیشه» عنوان این مجموعه است که مرور نقاشی های انتزاعی این هنرمند را از گذشته تا حال به تماشا می گذارد.

بهنام کامرانی زیر تیتر « سرزمین ِ همیشه » درباره این آثار شیرین اتحادیه نوشته است:

تاریخ منظره نشان می دهد که ما از خاک و درک زیست کره، به چشم اندازی تقلیل گرایانه به منظره رسیدیم . برخی جنبش های اخیر هنر دوباره به خاک و مواد طبیعت بازگشت کردند و برخی تشابه میان بدن و زمین را در آثارشان نشان دادند.

آثار تازه شیرین اتحادیه هر دو خاستگاه را مورد توجه قرار داده است. او تاکید دارد که برایش خاک و زمین در مفهومی گسترده اهمیت دارد ، به همین دلیل موضوع انتخاب هایش از زمین و زن عشایر و خواننده ای سیاه پوست در دوره های کاریش را مشابه می داند.

دریافت بدنمند او از موضوعات و عمل نقاشانه جلب توجه می کند . به این شیوه ادراک، مرلوپونتی اشاره کرده است . به نظر او ادراک، نه دریافت کیفیت های حسی چیزهاست و نه حکم درباره آنها، نه دریافت منفعلانه اجزای منفصل امور حسی و نه حاصل استدلال یا قوای عقلی؛ بلکه شیوه مواجهه بدنی ما و شکل دستیابی ما به جهان است و این شیوه مواجهه، مقدم بر تفکر است.

اتحادیه خاطره خود از خاک و دشت های ایران را در دریافتی بدنمند و حسی به نقاشی هایی بدل کرده است که کشش ، فرسایش ، اتفاقات و لایه های خاک و دست ورزی و کنش نقاشانه را با هم نشان می دهند. آثار او اگرچه دست آورد های هنرمندان مدرن و معاصر مانند مارک روتکو و پاتریک هرون و بعدتر آنسلم کیفر را در خود محفوظ دارند، اما به شدت مبتنی بر دریافت و عمل تجربی و زیستی هنرمند هستند.

نقاشی ها فاقد عناصر تزیینی و کلیشه ای از منظره اند، در عوض نوسانات رنگ  و بافت و شکل و رنگ های غیر قابل پیش بینی و غریزی در جزییات ، آنها را به آثاری تامل برانگیز و تاثیرگذار بدل کرده است. انگار که لایه های خاک و فرسایش آنها را می بینیم یا خاطراتی که در زمین از تاریخ به جا مانده است ، بی اینکه اشاره ای مستقیم به عنصری شود . تفتیده بودن و کمبود آب در سرزمین ایران را می توان درسطوح رنگی کوچک و خطوط آبی رنگ دید که نویدبخش است.

اتحادیه در نقاشی هایش به درستی افق و آسمان را حذف کرده ، با اینکه خطوطش بیشتر افقی هستند تا تمرکز خود و بیننده را بر زمین و خاک بکشاند و رفتارِ خاک ، رنگ ها ، شکستگی ها، خراش ها و ترک هایش را پیش رو بگذارد. ابزارهای متنوع نقاشی مانند آکرولیک و پاستل و لمس این اجزا ،اجازه کار لایه لایه و شهودی را به نقاش داده و او بر زمینه ای بافت بندی شده آنها را به کار می گیرد. غرایز و بدن و حس های چندگانه ما با این نقاشی ها مواجه می شود و این رودر رویی، تنها تصویری نیست.

اتحادیه با این نقاشی ها انگار منظره را به زمین و خاک مبدل کرده و در عین حال به رسانه و تجربیات نقاشانه وفادار مانده است . این نقاشی ها هم چشم نوازند، هم به شدت منقلب کننده هستند و احساسات را به خود معطوف می کنند و راه را برای اندیشیدن هموار می سازند. عناصری بنیادین مانند خاک وآب را نشان می دهند و تفکرات درباره هستی و زندگی و زوال را بیدار می کنند.

نمایشگاه «سرزمین همیشه» تا دوم خرداد (غیر از شنبه ها) در گالری ویستا به نشانی تهران، خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچه دوازدهم، پلاک ۱۱ با رعایت همه پروتکل های بهداشتی چشم به راه دیدار هنرمندان است.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

− 6 = 1