«جشنواره جهانی فجر» که در واقع همان بخش بین المللی جشنواره فیلم فجر است اول اردیبهشت ماه در پردیس سینمائی چارسوی تهران آغاز به کار کرد.این جشنواره امسال به طور مستقل وبا دوماه فاصله از جشنواره فیلم فجر که حکم مادرش را داشت پابه عرصه گذاشته است .
جدائی این جشنواره از جشنواره فیلم فجر از همان روز اعلام خبر تاکنون نظرات موافق ومخالف زیادی داشته است. مسؤلان سابق جشنواره و سازمانهای سینمائی کشور جدی ترین مخالفان این تصمیم بوده و دست اندرکاران جدید جشنواره درمعاونت سینمائی وزارت فرهنگ وارشاداسلامی از سرسخت ترین مدافعان تصمیمی هستند که خودشان گرفته واجرا می کنند.
منطق موافقان بر این اصل استوار است که بخش بین الملل در جشنواره های گذشته فیلم فجر همواره درمحاق بخش داخلی ورقابت سینماگران ایرانی با یکدیگر بوده است وهمین دلیل ایجاب می کند تا این دوبخش ازهم تفکیک شده تا هرکدام مسیرتکامل وتعالی سینمای ایران را به همراه داشته باشد.
در برابر این منطق ، مخالفان این عمل را از بین بردن سرمایه های تجربی سالهای گذشته می دانند و این جدا سازی را عامل حذف جذابیت اصلی جشنواره فجر برای خارجی‌ها، یعنی امکان تماشای فیلم های جدید ایرانی در مقطع ده روزه برگزاری جشنواره فیلم فجر معرفی می کنند.
درکنار این دوگروه که ازمنظر تخصصی به موضوع جشنواره نگاه می کنند ،گروه دیگری هم هستند که معمولا ازفضای دیدگاه سیاسی به موضوع می نگرند.این دسته جداکردن بخش جهانی از بخش داخلی جشنواره فیلم فجر را توطئه ای برای کم رنگ کردن جشنهای دهه فجر معرفی می کنند!
فارغ از این مخالفتها وموافتها آنچه در واقعیت درحال رخ دادن است،تدارکی وسیع برای یک جشنواره بین المللی است که آنچنان که شایسته است مورد توجه مخاطبان خود قرارنگرفته است.
عکسهای منتشر شده از مراسم افتتاحیه واولین روز برگزاری این جشنواره ،گویای حرفهای بسیاری است. دراین باره بیشتر خواهیم گفت…
عکس این نوشته از خبرگزاری ایسنا انتخاب شده است.