از خونمردگی تا اوتیسم | یادداشتی بر کتاب به من نگاه کن نوشته الهام فلاح

«الهام فلاح» نویسنده جوان و پر کاری است.او در سال ۱۳۶۲ از پدر ومادری گیلانی در بوشهر متولد شده.زاد بوم نویسنده دراغلب کتابهای او قابل مشاهده است.خصوصاً در رمان «خونمردگی» که در سال ۹۴ و به همت نشر چشمه منتشر شده است، فلاح علاوه بر نوشتن داستانی پر مایه از جنگ در جنوب کشور ،زبان و آداب ورسوم و فرهنگ آن منطقه را به زیبایی جلوه بخشیده. این کتاب در دوره گذشته جایزه پروین اعتصامی جایزه بهترین رمان بزرگسال را دریافت کرد.
از دیگر کتابهای این نویسنده می توان به«کشور چهاردهم»، «همه دختران دریا»، «سامار»، «زمستان با طعم آلبالو» و بازنویسی «قصه عاشقانه زال و رودابه» برای نوجوانان اشاره کرد‌.در روزهای اخیر کتابی از «الهام فلاح» توسط «نشر ققنوس» به چاپ رسیده که «به من نگاه کن» نام دارد.

اوتیسم در قالب داستان

در نگارش این کتاب «الهام فلاح» ریسک بزرگی کرده و آن اینکه یکی از بیماریهای کودکان یعنی «اوتیسم» را دستمایه نوشتن یک رمان قرار داده است.ریسکی که می توانست به ریزش مخاطب بیانجامد.«اوتیسم» بیماری شناخته شده ای در جامعه امروز ماست ولی نحوه برخورد و پذیرش آن از سوی خانواده ها هنوز زیر سؤال است، زیرا بسیاری از آنها در صدد کتمان این بیماری هستند و یا آن را با بیماریهای دیگر اشتباه می گیرند و به شناخت راههای درمان آن نمی پردازند.

اینکه نویسنده توانسته است با این پیرنگ رمانی در ۲۲۸ صفحه از آب درآورد کار سخت و هنرمندانه ای بوده ،چرا که اوتیسم و یا هر بیماری دیگری نمی تواند به خودی خود ،پیرنگ اصلی یک رمان باشد مگر اینکه نویسنده،تمهیداتی بیاندیشد و با افزودن خرده پیرنگهایی متفاوت ،داستان گویی خود را حفظ کند.
«الهام فلاح» در کتابهای دیگر خود نیز اثبات کرده که نویسنده توانمندی است. در این رمان ،«فلاح»، «اوتیسم» را وارد زندگی زوجی کرده که نماد یک زندگی زناشویی معیوب و ناموفق هستند.حالا تصور کنید که به این زندگی مشترک معیوب یک کودک بیمار و معیوب نیز اضافه شود‌.
از زیرکی های نویسنده یکی این است که قهرمان زن داستان، نویسنده است و بسیاری از مشکلات و‌ مصائب زنان در حوزه نویسندگی و نشر و دیگر اولویتهای زندگی آنان در روایتهایی موازی نقل می شود.

استفاده از زبان داستانی برای بیان بیماری

علائم و‌نشانه های بیماری «اوتیسم» در این کتاب با زبان داستانی بیان شده و می تواند برای تمام کسانی که به نوعی با این بیماری درگیر هستند مورد بهره برداری قرار گیرد،زیرا به نظر می رسد نویسنده تحقیق و پژوهش دقیقی در مورد نشانه های این بیماری،رفتارو کنشهای بیماران و راههای درمان آن انجام داده است.
این کتاب شاید بتواند برای انجمن اوتیسم ایران به عنوان کتابی داستانی_آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.
در این کتاب ،فلاح به دنبال فرم وتکنیک نبوده و سعی کرده رمانی یکدست،خوشخوان و روان بنویسد و فقط با رفت و برگشتهایی در طول قصه ،توالی زمانی را شکسته و‌گاهی برای جلوگیری از اطناب،با این تمهید به روایت ،سرعت بخشیده است.
گرچه «به من نگاه کن» همسنگ «خونمردگی» نیست ولی در کنار دیگر کتابهای این نویسنده خود را به رخ می کشد.