از تنسی تاکسیدو و چاملی در ۵/۵/۵۵ تا کرونا ویروس و تلویزیون در ۹/۹/۹۹
کامران کاظم زاده
از تنسی تاکسیدو و چاملی تا کرونا ویروس و تلویزیون |کامران کاظم زاده | تلویزیون سرزمین هنر | من ۵۵/۵/۵ را با تلویزیون سیاه سفید و مبله چوبی در اطاقی بدون مبل کنار بخاری علاءالدین که کتری آب رویش می جوشید همراه با خواهرها و برادرانم با کارتن میکی موس زیستم.
۶۶/۶/۶ را با پاترول کمیته و با چسب ضربدری روی شیشه، خاموشی، صدای آژیر خطر و جنگ و عشق و ایثار گذراندم.
۷۷/۷/۷ را به آرزوی دموکراسی و اصلاحات و کمی رونق اقتصادی طی کردم.
۸۸/۸/۸ را با بگیر و ببند مردم کف خیابان، و راز بقا در شهرم سپری کردم .
۹۹/۹/۹ را با ویروس، میکروب، انگل، آفتی بنام کرونا، آقازاده، امنیت ملی ،گرانی ، زنهای گرسنه و شوهردار خیابانی، ماشینهای چند میلیاردی، بچه های کار بدنبال غذا در سطل آشغال و دروغ، دروغ، دروغ….
من بیش از نیم قرن زیسته ام و خوش ترین ایامم روزگار اطاق بدون مبل با تلویزیون سیاه و سفید و علاءالدین درحال نوشتن مشق شب در دفتر کاهی و دیدن کارتون میکی موس و کارتون تنسی تاکسیدو و چاملی بود.