ادبیات کاراگاهی |قسمت پنجم| شخصیت خبیث |بخش دوم

ادبیات کاراگاهی | تا کنون چهار فصل از مقاله هایی در مورد ادبیات کارگاهی را به قلم  نوید فرخی در هنرلند در اختیار دوستداران و طرفداران این ژانر ادبی گذاشتیم. اینک بخش پنجم و آخر این مقاله ها را درسه قسمت با هم می خوانیم.

تفاوتهای قهرمان و ضد قهرمان

در پایین برخی از تفاوت های قهرمان(Hero) و ضدقهرمان(Anti-hero):

یک قهرمان، ایده آلیست است/ یک ضدقهرمان واقع گراست
یک قهرمان معتقد به نظام اخلاقی مرسوم است/ یک ضدقهرمان معتقد به نظام اخلاقی است که یا متناقض به نظر می رسد و یا منحصر به خود اوست.
یک ضدقهرمان می تواند فردی عادی باشد/یک قهرمان حتما خارق العاده است
یک قهرمان باید پیشرو و مبارز باشد/یک ضدقهرمان می تواند منفعل و کنش پذیر باشد
یک قهرمان اغلب اثرگذار و تعیین کننده است/یک ضدقهرمان دارای تردید است و باید وادار شود
یک قهرمان مصمم است تا ترس و خطاهایش عبور کند، و به درجه ای بالاتر برسد/یک ضدقهرمان، گرچه گاهی هم نیات خوبی دارد، اما حتی در نیات خوبش هم احتمالا خودخواهی نهفته است.
یک قهرمان بنابر ژانرِ اثر، در انتها به چیزی ارزشمند دست می یابد که می تواند موفقیت، ثروت، خردمندی و … باشد(به استثنای قهرمانان تراژدی)/یک ضدقهرمان می تواند در تمام داستان حی و حاضر باشد و در نهایت قدمی هم رو به جلو برندارد، و هیچ تغییری نکند.
یک قهرمان می تواند پیچیده باشد، اما او عموما کامل است/ یک ضدقهرمان می تواند پیچیده باشد اما خصوصیات متفاوت و نامتوازن انسانی را نشان دهد.

ب) مواد لازم برای کاراکتر خبیث

در بخش پیش تفاوت بین (Protagonist – Antagonist) و (Hero-Antihero) گفته شد. در حقیقت بخش الف از این مقاله، مقدمه ای بود برای توضیح در مورد بخش ب ، و جلوگیری از سوبرداشت های احتمالی. بعد از طرح مباحث فوق لازم می دانم توضیح دهم که هدف از این مقاله(که در این بخش شرح داده خواهد شد) خلق یک آنتاگونیست-فرد شرور- است(و مبحث ضدقهرمانان را می توان در یک مقاله ای مفصل تر مطرح نمود).
اینکه هر کاراکتر تکلیفش دقیقا مشخص باشد، احتمالا کار نویسنده را آسانتر خواهد کرد. ما می توانیم پروتاگونیست هایی داشته باشیم که صددرصد نسبت به تمام ویژگی های اخلاقی اش اطمینان داریم، و آنتاگونیست هایی شیطانی خلق کنیم که صد در صد نسبت به رذالتش مطمئنیم. اما آنوقت در نهایت با کاریکاتوری از وضعیت انسانی روبرو می شویم.
برای خلق آنتاگونیست رعایت نکات زیر می تواند مفید باشد:
۱. خلق کاراکتری چند بُعدی
۲. نشان بدهید که فرد شرور از اول بد نبوده!
۳. جلوگیری از دیالوگ های کلیشه ای فرد شرور
۴. توصیفات واضح
۵. خلق چند رقیب و همدست

خلق کاراکتری سه بُعدی

برای دوره ای، ادبیات بدین گونه بود که از پروتاگونیست های داستان ها انتظار می رفت، دست به اعمالی ماجراجویانه و در عین حال نجات بخش بزنند. در بسیاری مواقع این قهرمانان، نجیب زادگان یا اشراف زادگانی بودند که برای برقراری عدالت دست به کار می شدند. شخصیت پردازی این افراد معمولا مشابه یکدیگر بود، و تفاوت آنها معمولا در اهداف شان بروز پیدا می کرد. طبیعتا فراخور چنین قهرمانانی، نیاز به آنتاگونیست هایی در تضاد با آنها هم محسوس بود؛ افرادی شرور، که قهرمانان ما باید آنها را از بین می بردند. وجود این افراد، سد و مانعی بنیادین بر سر راه قهرمان اصلی داستان ها بود. با رشد و هنر و گونه های مختلف ادبی و تبیین و گسترش نگرش نسبی گرایی، مفهوم سفیدی یا سیاهی مطلق به تدریج رخت بربست.
و به دوره ای رسیدیم که دیگر خلق آنتاگونیست هایی با گرایشات یک سویه برای اهدافی ویرانگر مثل نابودی جهان، برای خواننده و مخاطب غیرواقعی و کارتونی به نظر می رسد(مثل کاراکتر آقای کلاه در کارتون های سری کاراگاه گجت). بنابراین اگر می خواهید تصویری باورپذیر از شرارت و جنایت داشته باشید، خواننده باید برنامه های جنایتکار را جدی بگیرد.
یک دشمن باورپذیر و چند بُعدی تنها گرایشی مبهم برای دستیابی به قدرت ندارد، بلکه پشت این تمایلات انگیزه ای نهفته است. این انگیزه ممکن است ناشی از زخمی روحی و و عقده ها و اثرات آن باشد. یا می تواند بدلیل طرز تفکر و جهان بینی غلط مثل نژاد پرستی و اعتقاد به برتری قومیتی استوار باشد. آنتاگونیستی چند بُعدی هرگز بی دلیل بدخواه و ستمگر نیست! از خلق کاراکتری سطحی که صرفا کارش خنثی کردن و به مخاطره انداختن قهرمانان است، خودداری کنید.

ادامه دارد…

نوید فرخی
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

+ 54 = 56