اجل به نادر طالب زاده فرصت نداد تا هلال عید را نظاره کند

اجل به نادر طالب زاده فرصت نداد تا هلال عید را نظاره کند|سرزمین هنر|سیدرضا اورنگ|سینما

روزگار سختی است و هر روز سخت تر می شود.مرگ عزیزان و هنرمندان نیز مدام بر سختی و تلخی آن می افزاید.

در طول یک هفته دو ادیب بزرگ خرقه تهی کردند و به سرای باقی شتافتند،یک دوبلور قدیمی چشم روی جهان بست و امشب نیز در آستانه افطار، خبر آمد که هنرمندی فرهیخته و سینماگری متخصص، یعنی نادر طالب زاده آخرت را به دنیای فانی ترجیح داده و رحل اقامت در آنجا افکنده.

اعتقاد داشته و دارم که هنرمند را باید فارغ از عقاید شخصی و دسته بندی های رایج سیاسی و اجتماعی دید،زیرا به همه مردم تعلق دارند و نباید آنان را وارد دایره بسته خودی و غیرخودی کرد.

زنده یاد نادر طالب از هنرمندان و سینماگرانی بود که نه تنها با اخبار روز سینمای جهان آشنا بود،بلکه در عالم سیاست نیز تبحری خاص داشت که در برنامه های تلویزیونی اش این تسلط را همه به چشم دیدند.

امثال طالب زاده و شورجه برای اکثریت جامعه هنری و غیرهنری مورد احترام هستند،زیرا عقیده و مرام خویش را با چشم باز انتخاب کرده و روی آن ایستادند.این دو بزرگوار،مانند برخی از شبه مذهبی ها و شبه روشنفکرها برای کسب مال و مقام،ریاکاری مذهبی و روشنفکری پیشه نکردند.

امروز در بسیاری از مراکز هنری و سینمایی دولتی،ارگانی و خصوصی، افرادی وجود دارند که نقاب ریاکاری مذهبی را بر چهره خویش زده اند تا پشت میزنشین شوند یا صفر حساب های بانکی خویش را مدام افزایش دهند!

عجیب اینکه بعضی از مدیران دولتی و ارگانی،نه تنها با این گونه افراد برخوردی نکرده،بلکه به عنوان نیروی خودی از آنان حمایت چشم بسته هم کرده و می کنند.

زنده یاد نادر طالب زاده،مردی ریشه دار و صاحب کلاس بود،نه به دلیل اینکه سال ها در آمریکا زندگی و تحصیل کرده بود،بلکه شخصیتی شکل گرفته داشت و ظرفیتی بالا.اگر غیر از این بود،او هم مانند بسیاری، به محض نشستن پشت میز ریاست،خود را باخته و از خود،بی خود می شد،اما نشد،چون ظرفیت،شخصیت و کلاس داشت.

امروز برخی که به ناحق بر مسندهای دولتی سینما تکیه زده و خود را باخته اند،حتی شاگرد شاگرد امثال مرحوم طالب زاده و جمال شورجه نیز محسوب نمی شوند.چرا اینان به جای آنان بر چنین مسندهایی نشسته اند را همه می دانند و می دانیم!

نادر طالب زاده،نه تنها در ایران دوستان دانشمند و بزرگی داشت که با آنان مراوده می کرد،بلکه در خارج از ایران نیز با سینماگران، نویسندگان،تحلیل گران و سیاستمداران نیز آشنا بود و سابقه رفاقت داشت. پل شرِیدر فیلمنامه‌نویس، کارگردان و منتقد آمریکایی و الیور استون کارگردان نامدار آمریکایی از جمله رفقای وی بودند.

مهمان های زیادی به خاطر رفاقت با او به جشنواره فیلم فجر،به خصوص جشنواره جهانی به تهران آمدند.شکی وجود ندارد که بدون دعوت طالب زاده،هیچ کدام به ایران نیامده و در جشنواره شرکت نمی کردند.

طالب زاده مستنسازی کاربلد نیز بود که در کارنامه خویش ساخت فیلم سینمایی و سریال را هم دارد.برنامه «عصر» که از شبکه افق پخش می شد از آخرین برنامه هایی بود که وی در آن حضور داشت.

این هنرمد فرهیخته مدتی رییس مرکز اسلامی فیلمسازی(باغ فردوس) هم بود.بسیاری با حمایت و هدایت او وارد حیطه فیلمسازی در سینما و برنامه سازی در تلویزیون شدند.اگر زنده یاد زیر بال و پر آنان را نمی گرفت،محال بود که بتوانند در این عرصه ها فعالیت کنند.

نادر طالب زاده فارغ از عقاید سیاسی و اجتماعی اش که موضوعی شخصی محسوب می شود، تاثیر زیادی بر سینما و تلویزیون ایران داشت و کسی نمی تواند منکر آن شود،هرکس جسارت کرد تا منکر شود،بی شک منصف نیست و در دایره عدالت جایی ندارد.

تقدیر الهی بود که این هنرمند متخصص و متعهد،چشم اش به جمال هلال ماه عید روشن نشود،مهم هم نیست،زیرا اکنون خودش آسمانی شده و کهکشان را نیز درنوردیده است.

خداوند او را رحمت کند و در بهشت برین جای دهد.به خانواده او نیز صبر جمیل عطا کند تا بر این مصیبت بزرگ شکیبایی کند.