آوای تلخ وهشداردهنده قناری ها | یادی از فیلم توقیف شده شیرین، قناری بود

“شیرین، قناری بود”؛ آوای تلخ وهشداردهنده قناری ها | فیلم واقعگرا، منتقدانه، هنرمندانه، آسیب شناسانه و عدالتخواهانه ی “شیرین، قناری بود” ساخته توقیفی «داوود توحیدپرست» ، سینماگر مردمی، فریاد انتقاد و اعتراض عصر هاو نسل ها از درون قفس دگم اندیشی، عقب ماندگی و تعصب و تحجر است که هشت سال از تولید آن می گذرد.

. شیرین، قناری بود ، آوای خسته و غمبار قناریهای محصور اندیشه، هنر و قلم در محدودیتها و ممنوعیت هایی است که حتا تعریف شفاف قانونی ندارد.

داستان مشهور ممانعت ورود زنان به ورزشگاه ها و قصه تلخ زندگی و اعتراض و مرگ “دخترآبی” که این فیلم وقوع چنین رخداد هایی را در متن و حاشیه، پیش بینی کرده بود، یکی از انگیزه های اصلی ساخت فیلم شیرین، قناری بود، است  و توحید پرست در فیلم ترکیبی داستانی مستند خود، صمیمانه و صادقانه، بدون هرگونه ادا و اطوار روشنفکر مآبانه و بازی اغواگرانه بافرم و محتوا، راوی هوشیارانه و منتقدانه اوضاع ورزشگاه ها و مسأله جلوگیری از حضور زنان در اماکن ورزشی است.

دلیل مهم و بزرگ تر توحید پرست از ساخت فیلم هشدارآمیز انسانی و اجتماعی خود، مبارزه با بی عدالتی، معلولیت های ذهنی دگم اندیشان و دفاع از آزادی و آزادمنشی انسانی و اخلاقی است.

گرچه نغمه خوانی قناری ها در قفس ایستایی، تحقیر و سلیقه، سخت تلخ و آزاردهنده است، اما صدای رسای عدالت خواهانه ای است که در اثر تماشایی “شیرین،قناری بود” متجلی شده است.

جای تأسف است که همچنان نمایش این فیلم در سینما ممنوع است و دست های تعصب و منافع، مانع تماشای این فیلم می شوند.با این حال و به ناچار این روزها دوستداران “شیرین، قناری بود” و دخترآبی ها، این فیلم انتقادی، اجتماعی و ورزشی را در یوتیوب به تماشا می نشینند.