آقای وزیر هرچه زودتر دستور توقف جشنواره فیلم فجر را بدهید

آقای وزیر هرچه زودتر دستور توقف جشنواره فیلم فجر را بدهید سیدرضا اورنگ | سرزمین هنر | سینما

روزگاری مخاطبان شیفته سینما و جوانان علاقه مند به هنر هفتم، مدت ها پیش از آغاز جشنواره پول های خود را جمع می کردند برای ایامی که جشنواره فیلم فجر برگزار می شود تا برای خرید بلیت سالن های سینما خرج کرده و چند فیلمی را روی پرده سینماها ببینند.

ذوق و شوقی که در آن زمان برای دیدن فیلم های جشنواره وجود داشت ، دیگر وجود ندارد. امسال به خاطر گرفتاری و نداری بیشمار مردم و هجوم کرونا،نه تنها ذوقی دیده نمی شود، بلکه اکثریت علاقه مندان سینما، سینماگران و اهالی رسانه راضی به برگزاری جشنواره نیستند.

اصرار مدیران سینمایی و برخی که از این جشنواره منتفع می شوند، باعث شده علاقه دوستداران سینما نسبت به این رویداد کم شده و حتی حس تنفر پیدا کنند که این بسیار خطرناک و آسیب زننده است.

جشنواره فیلم فجر به واسطه سلطه مدیران و دبیران سینما نابلد بر آن، سالیانی است که به یک شو و اتفاق لاکچری تبدیل شده است.

جشنواره اغنیا بر گُرده فقرا

وقتی مدیران سینمایی و دبیران جشنواره اشرافی گری را پیشه زندگی خود کرده و اشراف و اشراف زادگان را بر مردم و علاقه مندان دست خالی سینما ترجیح دهند،پر واضح است جشنواره به جای اینکه مانند گذشته محل رفت و آمد فقرا باشد،به میدانی برای تاخت و تاز اغنیا تبدیل شود!

با این اوضاع و احوالی که مردم دارند،کدام شان پولی برای خرید بلیت سینما یا اکران آنلاین دارند؟مردمی که برای خرید یک نان ساده ای که از همه طرفش نیز زده شده پول ندارند،چگونه می توانند حتی به جشنواره فکر کنند؟!

سینماگرانی که مدت هاست شرمنده خانواده خود شده و می شوند،می توانند با این گرفتاری و عرق شرمی که مدام از سر و صورت شان بر زمین نداری می چکد،به رفتن سینما فکر کرده یا آنلاین به تماشا بنشینند؟

اکثر غریب به اتفاق کسانی که از برگزاری جشنواره فیلم فجر در این اوضاع بحرانی دفاع کرده اند،همه یا از اغنیای سینمای ایران هستند و یا منافعی دارند.

برخی از تهیه کنندگان و سینماگرانی که بدون زحمت و با پول دولت و ملت صاحب سرمایه های کلان شده و در بازار مسکن، دلار، طلا و…یکه تازی کرده و فشار مضاعفی بر گرده مردم و سینماگران ندار وارد می آورند و جز به انباشت سرمایه و لبریز کردن حساب خود نمی اندیشند،طبیعی است که از برپایی جشنواره حمایت کنند.

امروز تهیه کنندگان و سینماگران با تجربه و کاربلد و عاشقی در سینما داریم که به سختی روزگار می گذرانند، ولی بعضی از کارنابلدان که تنها نام تهیه کننده و سینماگر را یدک می کشند، اما نه عشقی به سینما دارند و نه عرقی به مخاطبان،در پول غلت می خورند،چرا؟چه کسی مقصر است؟!

سینمای ایران، دیروز و امروز

پیش از انقلاب، اغلب افرادی که به عرصه سینما می آمدند، پیش از ورود صاحب سرمایه بودند. آنان یا نان هنر،زحمت و سرمایه خود را خوردند یا سرمایه شان را برای روشن نگه داشتن چراغ سینما به خاطر عشقی که به آن داشتند به خطر انداختند.

امروز کدام تهیه کننده فعال سینمای ایران چنین خصوصیتی دارد؟ بسیاری از آنان بدون اینکه ریالی سرمایه گذاری کرده باشند صاحب سرمایه کلان شده و می شوند. باعث و بانی این اتفاق غیر قابل گذشت، مدیران دولتی سینما هستند و بس که پول بیت المال را به پای آنان ریختند و می ریزند.

متاسفانه مدیران دولتی از تهیه کنندگان و سینماگران واقعی که نفس شان به نفس سینما بند است حمایت نکرده و نمی کنند، نمونه بارز آن استاد خسرو سینایی بود که همگان دیدند با او چگونه رفتار شد و سرانجام نیز در حسرت ساخت فیلم مرد.

بعضی از مدیران دولتی سینمای ایران که صاحب شرکت و دفتر دستک غیر سینمایی هستند و در ماه درآمد کلانی دارند، هرگز نمی توانند کنار مردم،تهیه کنندگان ، سینماگران واقعی و اهالی مستقل رسانه ها بایستند!

چنین مدیرانی که عرق و عشقی به سینما نداشته، ندارند و نخواهند داشت، مطمئنا برای صلاح سینما و زنده نگه داشتن آن قدمی بر نداشته و نخواهند داشت.

عجیب است که به خاطر منافع خودشان، برای برگزاری جشنواره فیلم فجر در این اوضاع اسفناک، بهانه واهی آورده و می گویند برای روشن نگه داشتن چراغ سینما می خواهند آن را تحت هر شرایطی برگزار کنند!

این مدیران اشرافی نمی دانند یا نمی خواهند بدانند که چراغ سینما با آتش دل سینماگران واقعی و سینه سوخته روشن نگه داشته شده و می شود؟!

نیت خیر فیلم فجر

سینما با نفس سینماگران زنده است،نه با برپایی جشنواره و ساخت سالن سینما! وقتی کسی نباشد که در عرصه هنرهفتم فعالیت کند،مگر سینمایی وجود خواهد داشت؟

رییس محترم سازمان سینمایی و دبیر محترم جشنواره فیلم فجر، اگر واقعا نیت خیر دارید و می خواهید چراغ سینمای ایران روشن بماند، هزینه برگزاری این رویداد و جشنواره های دیگر را خرج سینماگران گرفتار کنید تا سرپا بمانند تا به سینما خدمت کنند.