رابین هود باشید،نه پرنس جان آقای وزیر از هنرمندان دفاع کنید،نه مال اندوزان

آقای وزیر ارشاد از هنرمندان دفاع کنید،نه مال اندوزان| هنرمندان واقعی و اهالی قلم راستین،همواره در جوامع بشری، از آغاز تمدن تا امروز از احترام خاصی بین مردم برخوردار بوده و هستند. همیشه نیز حساب هنرفروشان و قلم بمزدان را از صف آنان جدا کرده و می کنند.
کسب درآمد از راه هنر با هنرفروشی بسیار متفاوت است، همان گونه که گرفتن حق نوشتن با قلم فروشی فرق دارد. بنابر این، نباید این دو مهم با یکدیگر اشتباه گرفته شود.
برخی در عالم هنر و عرصه نویسندگی وجود داشته و دارند که هنر و قلم برای شان وسیله ای است برای کسب درآمدهای آنچنانی و ارزشی نیز برای هنر واقعی و قلم راستین قائل نیستند.

این گروه مال اندوز هستند و برای کسب مال بیشتر،برای شان هدف وسیله را توجیه می کند.آنان با وجود داشتن درآمدهای نجومی،با هر ترفند و لطایف الحیلی از جمله حمایت برخی از دولتمردان و مدیران ریز و درشت دولتی ،همواره سعی داشته و دارند که از دادن مالیات طفره بروند که می روند.متاسفانه برخی از وزیران،وکیلان و مدیران دولتی نیز دانسته یا ندانسته به آنان کمک می کنند.
دادن مالیات در تمام جهان معمول و مرسوم است،خواه عادلانه باشد یا ناعادلانه.در کشورهای پیشرفته با برنامه ریزی های کارشناسی شده و دقت زیاد،قوانین و مقرراتی را وضع کرده اند تا کسی نتواند از دادن مالیات فرار کند،اگر هم چنین اتفاقی رخ داد،مجازات های سنگینی را برای فرار کنندگان مالیاتی در نظر گرفته اند.

متاسفانه در کشور ایران این گونه نیست،آنانی که حقوق دولتی می گیرند هر ماه مالیات از حقوق شان کم می شود،اما برخی از دارندگان درآمدهای نجومی و متمولان، با حیله های مختلف یا مالیات نمی پردازند و یا با کمک دوستان از حجم آن می کاهند!
در ممالک پیشرفته هنرمندان و نویسندگان نیز درآمدشان شامل مالیات است که از آنان اخذ می شود،منتها بسیار عادلانه.مطمئنا مالیات آنانی که درآمد کلان دارند با دیگرانی که چنین نیستند فرق عمده دارد.بعضی نیز به خاطر نداشتن درآمد مناسب از دادن مالیات معاف می شوند.یعنی اینکه خشک و تر را با هم نمی سوزانند.
هنرمندان در آمریکا و دیگر کشورهای پیشرفته،مناسب با درآمدشان و با رعایت شروط لازم مالیات های سنگینی پرداخت می کنند که گاهی نصف درآمدشان یا بیشتر از آن است.به عنوان مثال بازیگری ۲۰ میلیون دلار دستمزد می گیرد،حدود ۱۰ میلیون آن شامل مالیات می شود،اما برای بازیگرانی که دستمزد کم دارند و فقط کفاف معاش شان را می کند این گونه نیست.فوتبالیست ها و ورزشکاران پردرآمد نیز مالیات سنگینی پرداخت می کنند.
کشور ایران گویی سیاره ای دیگر است و با کل جهان متفاوت.هیچ کس دوست ندارد مالیات بدهد،اما دلش می خواهد همواره ثروت نجومی داشته باشد.
بعضی از کسانی که برای کسب درآمد در عرصه های هنر مانند:سینما،تئاتر،موسیقی و هنرهای تجسمی فعالیت می کنند، با وجود داشتن درآمدهای آنچنانی از دادن مالیات طفره می روند،متاسفانه برخی از وزرا،وکلا و مدیران دولتی نیز برای کسب وجهه با آنان همراه می شوند!
در تمام عرصه های هنری کشور،افرادی هستند که درآمدشان به زور کفاف معاش زندگی شان را می دهد و یا اصلا مکفی نیست،عدالت حکم می کند از این عده که بسیار هم در جامعه زیاد هستند مالیات گرفته نشود و یا در صورت لزوم از راه های مختلف به آنان کمک نیز بشود تا به مضیقه نیفتند.
متاسفانه عده قلیلی نیز در این عرصه فعال هستند که تنها به کسب درآمد سیری ناپذیر فکر می کنند،در حقیقت دلالانی هستند که به سینه هنر چسبیده و می خواهند تا قطره آخر شیرش را چون زالو بمکند که می مکند!آیا عدالت حکم می کند که از این گروه مال اندوز نیز مالیات گرفته نشود؟!
متنی با عنوان «پیش‌نویس لایحه اصلاح برخی قوانین و مقررات مالیاتی» منتشر شد که حاوی سرفصل‌های پیشنهادی سازمان امور مالیاتی برای تحقق اهداف مرتبط با «اقتصاد مقاومتی» در حوزه‌های خرد و کلان است. یکی از این پیشنهادات لغو معافیت مالیاتی کلیه فعالیت‌های فرهنگی-هنری در حوزه‌هایی چون انتشارات، تئاتر، سینما و موسیقی (مشمول مالیات با ضریب ۲۵ درصد) است که پیش‌تر در قانون لحاظ شده بود.
این پیش نویس، دوباره مال اندوزان و دلالان عرصه هنر را به تکاپو انداخت تا با جنجال سازی و مظلوم نمایی،پیش از آنکه به مجلس برود آن را لغو کنند.
وزیر ارشاد اسلامی نیز برای کسبه وجهه و رضایت مال اندوزان و سوءاستفاده کنندگان از هنر،بدون فوت وقت نامه‌‌هایی جداگانه به معاون اول رییس جمهور، رییس دفتر رییس جمهور و وزیر امور اقتصادی و دارایی نوشت و خواستار استمرار معافیت مالیاتی اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه شد.

آقای وزیر ارشاد ، چرا گز نکرده می برید و می دوزید؟! شما وزیر ارشاد این مملکت هستید که قدمت تاریخی اش به آغاز تاریخ می رسد.آیا شما نیز مانند دیگران باید تابع جو شده و با مشاوره اشتباه مشاوران و دوستان تان و کمی سر و صدای رسانه ای سریع واکنش نشان دهید؟
چرا وقتی پای مال اندوزان و دلالان عرصه هنر در میان است،سریع اعلام موضع کرده و نامه نگاری می کنید،اما هرگز برای قشر ضعیف و شریف عرصه هنر قدمی برنداشته و بر نمی دارید؟
شما نمی دانید که در عرصه هنر ایران زمین،از سینما گرفته تا موسیقی،عده ای هنرمند در بدترین شرایط زندگی کرده و حتی توان پرداخت اجاره خانه محقر و خرج یومیه خانواده شان را ندارند؟عده ای از این هنرمندانی که حق شان پایمال شده،از شدت ضعف ،حتی توان ندارند دست شان را بالا بیاورند تا با نواختن سیلی صورت شان را سرخ کنند!شما کجایید جناب وزیر؟!
گروه کثیری از سینماگران،از بازیگر گرفته تا عوامل فنی در بیکاری و نداری مطلق دست و پا می زنند،قوت لایموت نیز ندارند تا در دهان گرسنه خود و خانواده شان بگذارند،چرا برای این قشر سینه سپر نمی کنید؟
در بین اهالی هنر و رسانه هستند کسانی که با وجود سال ها هنرمندی و قلم زدن،نه حقوق بازنشستگی دارند و نه حتی بیمه ای که برای درمان از آن استفاده کنند.حقوق این افراد توسط کسانی که شما از آنان حمایت بی چون و چرا می کنید پایمال شده،چرا این افراد را شناسایی نکرده و برای شان نامه نگاری نمی کنید تا مشکلات شان حل شود؟!
در همین سینما و تئاتر ایران،تعداد زیادی از هنرمندان در نداری و بیماری به سر بردند و مردند،امروز نیز بسیار در خطر مرگ و فقر قرار دارند،اما شما به دیدار هیچ کدام نرفته و نمی روید،چرا؟اما وقتی شخص متمولی در عرصه هنر کوچک ترین ناراحتی ای برایش پیش می آید فوری شال و کلاه می کنید!آقای وزیر ارشاد ، چرا دلالانی که در مجالس حراج فروش آثار هنری جولان می دهند و میلیارد میلیارد پولی که شائبه پولشویی نیز دارند را در کسری از ثانیه جابجا می کنند نباید مالیات دهند؟چون شما مهمان خاص این حراج ها بوده اید؟!
چرا تهیه کنندگان، بازیگران و کارگردانانی که درآمد فوق میلیاردی دارند باید از دادن مالیات معاف شوند،اما کارمند بیچاره ای که دخلش با خرجش نمی خواند مالیات پرداخت کند؟
بسیاری از بازیگران،تهیه کنندگان،کارگردانان و دیگر عوامل سینما، درآمد ریالی هم ندارند چه رسد به میلیاردی، آقای وزیر چرا از این افراد دفاع نکرده و برای شان گریبان نمی درید؟!
چرا کسانی که در این دوران رکود و افول تئاتر ایران، نمایش لاکچری راه می اندازند و درآمد میلیاردی دارند نباید گوشه ای از آن را به عنوان مالیات پرداخت کنند؟
اکثر اهالی تئاتر ایران در فقر به سر می برند و حتی موقعیت پیدا نمی کنند روی صحنه بروند و هنرنمایی کنند.برخی آن قدر در این حسرت ماندند تا مردند!

این تئاتری های شریف و ضعیف شایسته حمایت هستند یا لاکچری بازان زورمدار؟!
عده ای در عرصه موسیقی،آنچنان کسب درآمد داشته اند که با محافظ شخصی جابجا شده و پول های شان را با تریلی حمل می کنند،واقعا از نظر شما باید از پرداخت مالیات معاف باشند؟!
موسیقیدانان و هنرمندان شریف و توانایی در عرصه موسیقی ایران زمین وجود دارند که از شدت ضعف نداری و بیماری، توان ندارند سازشان را در دست گرفته و بنوازند یا دهان شان را باز کنند و بخوانند! آقای وزیر محترم ارشاد، چرا برای بهبود اوضاع این هنرمندان قلم در دست نمی گیرید و نامه نگاری نمی کنید؟چرا زمین و زمان را بهم نمی ریزید؟!
شما به عنوان وزیر ارشاد چه مسوولیتی دارید؟حمایت از زورمداران و امپراطوران عرصه هنر یا اهالی شریف و هنرمندان واقعی این ارض و بوم؟اگر در قبال هنرمندان واقعی که بسیاری در حال حاضر جزو قشر ضعیف جامعه محسوب می شوند،خود را مسوول می دانید،چرا از اتاق گرم و نرم خویش بیرون نمی آیید و به کمک هنرمندان اصیل نمی شتابید؟
چرا حتی یک جلسه نیز با هنرمندان واقعی و اهالی رسانه شریف و مستقل ایران نداشته اید تا حرف دل شان را بشنوید؟این افراد توانسته و می توانند بهترین راهکارها را برای پیشرفت هنر این سرزمین بدهند،چرا آنان را مشاور خود نمی گیرید تا مشکلات را حل کنند؟
تمام جلساتی که شما با برخی از به اصطلاح هنرمندان گذاشته اید،کسانی بوده اند که یا مسوولیت داشته اند یا از متمولان عرصه هنر بوده.هرگز دیده نشده که اهالی واقعی و اصیل هنر و رسانه نیز در این جلسات حضور داشته باشند!
آقای وزیر ارشاد ،شما به عنوان متمول اصلی فرهنگ و هنر این مملکت وظیفه دارید تا نخست سره را از ناسره در این عرصه جدا سازید.می توانید افراد متمول و سرمایه داران کلان عرصه هنر را شناسایی کرده و برای پرداخت مالیات معرفی کنید. از دولت نیز درخواست کنید که این مالیات گرفته شده فقط و فقط برای حمایت و کمک به اقشار ضعیف و شریف جامعه هنری صرف شود.
عادلانه این است که از صاحبان درآمدهای میلیاردی در عرصه هنر مالیات اخذ شود،حتی قشر متوسط نیز از دادن مالیات باید معاف شوند. آقای وزیر برای رفع مشکلات و گرفتاری اکثر اهل هنر و رسانه باید امروز مانند رابین هود عمل کنید تا عدالت برقرار شود، نه مانند پرنس جان!