یاد باد آن روزگاران یاد باد |جبارآذین |سرزمین هنر
یکی از دوستان سینماگر که پیشینه ای مقبول در تهیه کنندگی و کارگردانی آثار سینمایی و تلویزیونی دارد، دیشب تلفن همراه مرا به صدا درآورد و یکساعت برایم درددل کرد و از اوضاع بد و نابسامان سینما و سیما سخن گفت.
او در بخشی از صحبتهایش گفت: یاد چند دهه قبل که سینما و تلویزیون به رغم کاستیها و مشکلات، تاحدی سرو سامان داشتند و کم و بیش افراد کاربلد، سکاندار این دو رسانه بودند بخیر.
آن روزگاران، کسی چندان دربند میز و صندلی و پست و مقام نبود و هرکس با هر اندازه توانایی در فکر راه اندازی و رونق تولید در تلویزیون و سینما بود و هنرمندان هم باعلاقه و انگیزه، مشغول کار و فعالیت بودند و چراغ این دو وسیله ارتباط جمعی روشن بود، اما حالا… هیچکس و هیچ چیز سرجای خودش نیست و همه جا و همه چیز شده است، رفیق نوازی، باندبازی وبخور، بخور.
این روزها هم که به بهانه کرونا، اوضاع خراب تر و همه چی گران تر شده و مدیران و رفقایشان، خدا را هم بنده نیستند و… این دوست هنرمند همچنان می گفت و من همچنان گوش می کردم تا آنکه گفت: چه باید بکنیم و تاکی باید بسوزیم و بسازیم.
یاد باد و یاد باد
ما که یک عمر کار هنرکرده ایم، کار دیگری بلد نیستیم، جواب ذوق و علاقه و جیب خالی و انتظارهای خانواده را چه بدهیم. به اوگفتم: شما که می دانید، من کاره ای نیستم و سالها مصمم و مستمر درباره این مسائل گفته و نوشته ام، اما گوش شنوا وجود ندارد و اراده ای برای اصلاح، تغییر و بهبود مشاهده نمی شود.
به همین دلیل بودکه به عالی ترین مقام و مرجع کشور نامه نوشتم تا ایشان صدای رنج اهالی فرهنگ و هنر را بشنوند. او تعارف تکه و پاره و تشکرکرد و من گفتم: راستی چرا خود شما هنرمندان دست به کار نمی شوید، چرا به حرکت درنمی آیید.
در این سالها به جز دو، سه تن، ازحلقوم هیچکدام از سینماگران و تلویزیونی ها، صدای انتقاد و اعتراض شنیده نشده است. آن چندتنی هم که گاه انتقاد می کنند، اغلب در قالب گروه و دسته و صنف، مسائلی را مطرح می کنند و بیانیه می دهند.
آنهم خطاب به کسانی که نقش های اصلی را در نابسامانی وضع و حال بد هنر و هنرمندان و پنبه در گوش دارند. چرا اهالی هنر و سینما و تلویزیون درباره اوضاع و احوال خود سخن نمی گویند.
او گفت: راستش ما آدم هایی محافظه کار هستیم و چون چرخ زندگی مان با نان سینما و سیما می چرخد، می ترسیم حرف بزنیم و اعتراض کنیم.
به همین علت، لب بسته ایم. گفتم: سکوت شما، عامل تداوم غلط ها و بی سر و سامانی های فرهنگ و هنر و سینما و خودتان است.
اگر به راستی خواستار تغییر و تحول قانونمند، اصولی و هدفمند هستید، باید به خود بیایید و برای بهبود اوضاعتان اقدام کنید، و گرنه ….دوستم سکوت کرد و من هم!…….
یاد باد آن روزگاران یاد باد.