پایان بد؛بیماری مزمن سریال های تلویزیون!

سریال های بدون ربط باماه رمضان هم مانند اغلب مجموعه های تلویزیونی بابدترین پایان بندی هانسخه خودراپیچیدند. تایک بار دیگر ثابت کنند که سریال نویسان سیما، صرفاً برای دراز گویی و سر کار گذاشتن مخاطب و طویل کردن سریال جهت درآمد بیشتر،در کار خود، آسمان و ریسمان می بافند.

چون قادر به جمع کردن دراماتیک و پایان معقول و جذاب داستانک های فرعی و حوادث با ربط و بدون ربط سریال ها نیستند، بایک سطل سریشم، مجموعه ها را سر هم می کنند.

سریال های ماه رمضان امسال صرفنظر از کیفیت های ساختاری و امتیازهای خود در پایان دادن به انواع حوادث و ماجراهای سریال ها، با بی توجهی و دست کم گرفتن مخاطب و جمع بندی پسندیده داستان ها و داستانک هایشان، بساط خود را برچیدند.

برادرجان

برادرجان که می توانست در همان قسمت آمدن چاووش به خانه کریم و زانوزدن در مقابل خاله و طلب بخشش به خاطر عشق مهتاب، به پایان برسد، بایکسری ماجراها و زدوخوردها و مرگ کریم که درجذابیت و غنای داستان هیچ نقشی نداشتند، خود را لنگان و نا دلچسب به خط پایان رساند.

دلدار

شاید این محتوا را نیز دوست داشته باشید

دل دار یکماه کجدار و مریز، ملت رابه دنبال خودکشاندو مثلث های عشقی را ردیف کرد تا در انتها با پرداختی ضعیف و سطحی به مساله تکراری قصاص یا بخشش برسد و سر وته سریال را آبکی بهم بدوزد.

سریال پخش رمضانی دلدار

از یادها رفته

از یادها رفته نیز کلی کُشت و کشتار به راه انداخت و جنگ و جدال چید تا در یک لحظه، خسرو قاچاقچی توبه کند، مهربانو دلرحم شود و اتابک و مزدورانش به شیوه فیلم های گنگستری و وسترن به قتل برسند و مثلت عشقی خونبار سریال با بله عروس خانم از شهرزاد گونگی به ملودرام های سطحی هندی برسد.

 

سریال از یادها رفته

سریال نویسان اینگونه آثار، مردم را چه فرض کرده اند؟ تلویزیون انحصاری واسپانسری و کجرو همچنان بیراه می رود و با تخریب فرهنگ کشور، هنرمندان را هم همراه خود به ناکجا آباد می برد!

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

7 + 3 =