“مدیریت هنری بدست هنرمند ؛ فرصت ها و تهدیدها” با بهنام زنده دل نوبری- قسمت اول

در بخش های پیشین با دو رویکرد کلّی در مورد پیدایش و چرایی هنر ( هنرهای کاربردی و هنرهای زیبا ) در مقاله ای که آقای بهنام زنده دل نوبری با نام “ارتباط بین هنرمند و سرمایه گذار هنری به عنوان یک کانال بازاریابی” در دو قسمت ارائه دادند آشنا شدیم.  بعد از بررسی نظریات و سلایق هر یک از مکاتب دریافتیم که ، تولیدات هنری پس از آفرینش به شرایط مساعد و فرآیندهای سازماندهی شده برای ارائه نیاز دارد ، که به بازگشت سرمایه منجر شود. در ادامه  به این نتیجه رسیدیم که، موفقیت تلاش های انجام شده از سوی دو عضو کانال بازاریابی هنری ؛ لازمه ی داشتن اهداف مشترک است. همچنین به حالت دیگری هم اشاره شد که در آن هنرمند ، مدیریت فعالیت های هنری خود را به عهده می گیرد؛ این روش در علم مدیریت به  ” ادغام عمودی” معروف است . در این باره گفتگویی با آقای بهنام زنده دل نوبری در زمینه ی “ادغام عمودی، و مدیریت هنری به دست هنرمند” انجام دادیم که در ادامه آن را میخوانید :

  آقای بهنام زنده دل نوبری ، لطفا روش ادغام عمودی در مدیریت فعالیت های هنری را تشریح کنید؟

درعلوم مدیریت و اقتصاد ، با روش ادغام عمودی ، هر شرکت اجرای مراحل پس از تولید محصولاتش ( توزیع، پخش و …) را خود به عهده می گیرد. این کار به تولید کننده (هنرمند) امکان مدیریت ، کنترل و سایر فرآیند های تکمیلی تا فروش محصول هنری را خواهد داد. به زبان ساده تر، ادغام عمودی هنرمند ، یعنی: فرآیندی که یک هنرمند بتواند همه ی فعالیت های هنریش را شخصا مدیریت ( تولید، ترویج، توزیع و فروش ) کند.

 اگر امکان دارد چند مثال در این رابطه بیان کنید؟

امروزه موسسات زیادی محصولات فرهنگی خویش را در مقیاس بزرگ ( صنعتی ) ، با استفاده از این شیوه تولید می کنند.

 مثلا: شرکت “گاج” که محصولات فرهنگی ( چاپ و نشر کتاب ) تولید می کند ، مسئولیت تالیف ، ویرایش ، چاپ ، حمل و نقل ، پخش و فروش آثارش را خود به عهده گرفته است. این روش یکی از راه های مدیریت شبکه ی تامین کنندگان و توزیع کنندگان است . در واقع ادغام عمودی، ترکیب دو فعالیت تجاری است که در دو سطح متفاوت قرار دارند.

مثال دیگر: یک تولید کننده ی آلات موسیقی که با یک فروشگاه محصولات موسیقی ادغام می شود ، می تواند محصولاتش را سریع تر، مقرون به صرفه تر و با خدمات پس از فروش بهتر به دست مصرف کننده برساند. این حالت اصطلاحا به ” ادغام رو به جلو ” معروف است.

 این روش در عمل چه مزایا و معایبی دارد؟

۱-کسب درآمد بالاتر بدون واسطه

۲- ریسک بسیار بالا برای هنرمند (  اگر هنرمند نتواند فعالیت های خود را به طور کامل مدیریت کند ، پروژه در یک یا چند بخش با شکست مواجه شود. )

۳- در تولیدات با تیراژ بالا ، مزایایی در تولید هنری محصولات از قبیل: ظرفیت بیشتر برای کنترل دستیابی به ورودی ها ، کنترل هزینه ها ،کم کردن واسطه ها ی فروش ، کیفیت و زمان تحویل وجود دارد.

۴-  امکان پذیری سرمایه گذاری در زمان مناسب برای سرمایه گذارانی که اطلاع بیشتری از شاخص های آن دارند ؛ زیرا  فرصت هایی را که سرمایه گذار به دنبال آن هاست فراهم می شود و در دسترس قرار می گیرد.

۵–  امکان بهره برداری از ارزان‌ترین شیوه‌ی عرضه ، به ویژه در موارد ناآرامی و اغتشاش بازار ، فراهم می‌آورد.

۶- از آن جایی که تولید کننده ( هنرمند ) در شرایط عادی نمی تواند موفقیت یا عدم آن را پیش بینی کند ، ادغام سبب می شود که  اطلاعات ضروری از واحد فروش سریعا به تولید کننده منتقل شود ؛ تا در صورت نیاز در آن ها اصلاح مجدد انجام گیرد.

۷-  کنترل صحیح فروش محصولاتی با میزان تقاضای نامشخص هم میسر می شود.

گفتگو با آقای بهنام زنده دل نوبری ادامه دارد…