متری شیش و نیم، پدیده ای اجتماعی یا سرگرمی مدرن

نقد و بررسی فیلم متری شیش و نیم | به کارگردانی و نویسندگی : سعید روستایی | محصول:۱۳۹۷ ایران | مدت فیلم:۱۳۱ دقیقه | ژانر: اجتماعی |برنده سیمرغ بلورین بهترین تدوین در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر ( بهرام دهقانی )|برنده سیمرغ بلورین بهترین صدا برداری در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر ( ایرج شهرزادی )| برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم در نگاه تماشاگران در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر (سیدجمال ساداتیان ) | برنده تندیس حافظ بهترین بازیگر مرد در نوزدهمین دوره جشن حافظ (پیمان معادی) | برنده تندیس حافظ بهترین فیلم برداری درنوزدهمین دوره جشن حافظ ( هومن بهمنش ) | برنده جشنواره بین الملی فیلم ونیز در بخش افق ها ۲۰۱۹

متری شیش و نیم با یک تعقیب پیاده آغاز می شود، و پایان این تعقیب پایانی تلخ و غیر منتظره برای مخاطب دارد. و پرده از واقعیت ناتورالیستی بر می دارد که مانند دمل چرکینی زیر پوست شهر خوابیده است. متری شیش و نیم فیلمی در موقعیت حساس روز های سخت اعتیاد است که مواد مخدر گریبان همه را گرفته و بی پرده ، صریح و جسورانه به جزئیات ناتورالیستی جامعه می پردازد.

فیلمی با دگردیسی های فراوان میان قهرمان و ضد قهرمان ،۵ ماه فیلم برداری سخت در کنار هفتصد الی هشتصد معتاد واقعی،با سکانس هایی از زندگی خرده فروش ها که جهنمی کوچک روی زمین دارند تا پنت هاوس ساقیان مواد مخدر با دلی ناخوش ،که حکم پدر خوانده ای را دارند با آرمان شهری برای حمایت از خانواده خود.

سعید روستایی کارگردان و نویسنده ی این فیلم،کند ترین حد بین خیر و شری را برای شناساندن به مخاطب فراهم می کند که بارها از خود می پرسی که آیا فقر باعث اعتیاد است؟ یا اعتیاد باعث فقر.

فیلم متری شیش و نیم دارای دیالوگ نویسی هوشمندانه و ریتم بالانسی است که با فیلم برداری قوی هومن بهمنش؛ پرتنش می شود و بر نقطه ی قوت فیلم می افزاید و لانگ شات هایی که مخاطب را تا پایان فیلم با خود می کشاند.سکانس هایی که مخاطب گاهی دوست دارد گاد فادر معتادین یعنی همان ناصر خاکزاد(نوید محمد زاده)، به خاطر ثروتی که دارد بارها و بارها از دست پلیس فرار کند و   صحنه های پر حسرت و غافلگیر کننده ای که تعادلی مثبت و منفی ایجاد می کند.

پلیس مواد مخدری با نام صمد(پیمان معادی)،همه ی تلاشش را می کند تا عدالت را درمورد یکی از ساقیان مواد مخدر اجرا کند ولی در سکانس آخر فیلم می بینیم همین پلیس اسکناس پنج هزار تومنی به شیشه پاکن معتادی می دهد و انگار به رغم تمام تلاش هایش،اعتیاد را که واقعیت تلخ جامعه است ؛ پذیرفته است.فیلم در ۱۳۱ دقیقه سرگرمی مدرنی را فراهم می کند که پدیده ای ناشناخته نیست اما جزئیات بی پرده ی آن از زندگی معتادین و فرزندانشان همراه با موسقی تیتراژ پایانی (پیمان یزدانیان) مخاطب را از دیدن این فیلم راضی نگه می دارد.