شناسنامه فیلم:
نام فیلم:(زمان حال) On Time
کارگردان: تد چونگ/ Ted Chung
محصول:۲۰۰۸ آلمان
ژانر: درام
زمان فیلم:۶ دقیقه و ۳۷ ثانیه
برنده جایزه بین المللی فیلم برلین
نخستین سکانس فیلم، با نمای بسته دوربین و صدای باز و بسته شدن در جعبه انگشتر و یک عکس آغاز می شود نوعی بیان غیر کلامی از یک عشق بی فرجام، و بعد یک فضای نیمه باز(مدیوم شات/medium shot ) و ورود یک کارکتر جدید به صحنه.
۳۰ ثانیه نخستین یک فیلم دقیقا مانند یک سر تیتر است که ایده یک کارگردان را معرفی می کند، سینمای اکسپرسیونیسم آلمان به میزان غیر عادی بر ترکیب بندی تصویری تک تک نماها تاکید می کند، و در یک فیلم کوتاه پنج دقیقه و سی و هفت ثانیه ای درک برداشت متعارف از واقعیت را به چالش می کشد و نشان می دهد که جهان مفهومی ثابت و یقینی مسلم نیست؛ بلکه پدیده ای است دائما در حال تغییر. چنانچه در همان سکانس اول بزرگ ترین ویژگی اکسپرسیونیسم یعنی نمایش احساسات ذهنی و درونی را به خوبی می توان دید.
یکی دیگر از نشانه های سینمای اکسپرسیونیسم اغراق در نمایش اشیا است،یعنی اغراق در نمایش چمدانی که ۳۰ ثانیه جلوتر را نمایش و از آینده خبر می دهد. همه ی فیلم های آلمانی مبتنی بر سبک اکسپرسیونیسم، از زوایای نامتعارف دوربین ، نور پردازی با کنتراست بالا و دکور های تاریک برخوردار است. چنانچه در فیلم این اغراق را در دو شیء چمدان و ذره بینی که هر دو وسیله ای برای دیدن آینده هستند را می توان به خوبی دید.
نکته: اغراق در موجودیت و کاربرد دو شیء معمولی
شخصیت اصلی داستان یعنی پسر جوان که تا چند لحظه پیش غمگین از شکست عاطفی خود بود، با بازی دوربین و یک نمای واکنشی(ری اکشن) وارد مرحله ای دیگر می شود.
ما همیشه کنترل کاملی بر اتفاقات زندگی نداریم، زندگی کردن در زمان حال یک مهارت است و چندان ساده نیست ممکن است همه ما درگیر خاطره ای در گذشته و یا نگران آینده باشیم،زندگی کردن در زمان حال فکر افراطی را از انسان دور می کند برای مثال: اگر پسر جوان در کنترل احساسات عاطفی خود موفق بود دیگر دوست نداشت که ۳۰ ثانیه زودتر آینده را ببیند و آنقدر شتابزده برای زندگی آینده اش تصمیم بگیرد.
نکته: اغراق در فراموش کردن عشق قبلی در ۳۰ ثانیه و تصمیم برای ادامه زندگی و همراه شدن با یک عشق جدید.
پسر جوانی که تا چند لحظه پیش عکس عشق خود را با حسرت و ناامیدی نگاه می کرد حالا به طور اغراق آمیز در عرض ۳۰ ثانیه گذشته خود را فراموش می کند.
وقتی در لحظه زندگی کنیم، به زندگی خود ارزش می دهیم و آن را معنادار می کنیم، زندگی در لحظه به معنی آن است که اجازه بدهیم گذشته عبور کند و به آینده اعتماد کنیم. آینده هم لحظه حال دیگری است که وقتی برسد، آن را زندگی خواهیم کرد.
فیلم کوتاه در زمان حال در واقع واحد گذشت زمان است، محتوای هسته اصلی فیلم اشاره به این دارد که در لحظه زندگی کن، کوتاه ترین لحظه جاودانه ترین است اگرچه ممکن است کوتاه باشد.
اگر مرد چمدان به دست پسر جوان را تشویق به دیدن آینده نمی کرد و اجازه می داد همه چیز در زمان خودش اتفاق بیافتد و ذهن او را اسیر آینده نمی کرد شاید این گونه شتابزده مسیر زندگی اش را عوض نمی کرد و احتمال اینکه بتواند دوباره با دختر مورد علاقه اش دیدار داشته باشد بیشتر بود. آینده خودش می آمد پسر جوان اگر به آینده سرک نمی کشید و به دوست داشتن خود ایمان داشت بر خلاف ذهن مخاطب، با دیدن ۳۰ ثانیه جلوتر مجدد برای زندگی ایده آل خود انقدر سریع اقدام نمی کرد.
سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست در میان این و آن فرصت شمار امــــــــروز را
نویسنده: محبوبه کیائی(پژوهشگر هنر)
هفتم مهر ماه ۱۳۹۹ خورشیدی
خیلی جالب و آموزنده بود. این فیلم ارزش چندبار دیدن داره