بانو فرح اصولی در گفتگو با هنرلند: مگر می شود هنرمند متأثر از جامعه اش نباشد
«فرح اصولی» نقاش معاصر ایرانی نقاش و تصویرگر کتاب کودک و نوجوان و دبیر جشنواره های نقاشی که اثرش در اولین ساعات نمایشگاه «هنر اچ ای وی / ایدز» به نفع این بیماران به فروش رسید، در مصاحبه ای با خبرنگار«هنرلند» این گونه نظرش را اعلام می کند
خانم فرح اصولی حضور شما در این نمایشگاه را فرصت مغتنمی می دانیم برای یک گفتگوی کوتاه.
خیلی متشکرم .من هم از حضور دراین فضای هنری خیلی خوشحال هستم.
نظر شما درباره ی شعار نمایشگاه «من ایدز دارم مرا بغل کنید من نمی توانم شما را بیمار کنم» چیست؟
خب اولین فکری که در این نوع بیماری مشخصا به ذهن می رسد، دوری از فرد مبتلا است این شعار یک تمثیل است چون انسانها وقتی می فهمند که فردی ایدز دارد به فاصله ی ده سانتی متری از او قرار می گیرند و آغوششان را از بیماران دریغ می کنند و این شعار خوبی است و می خواهد بگوید نترسید این بیماری آنقدر هم که نمود می کند خطرناک نیست چه بسا در بیشتر دنیا به چشم یک بیماری به آن نگاه می کنند و سعی کنیم با این بیماران ارتباط برقرار کنیم.
چگونه می توان درک واقعی یا همردردی با این نوع بیماری و بیماران آن را داشت؟
ایدز به طور خاص یک بیماری است و وظیفه ی همه ی ما این است که این موضوع را انکار نکنیم چون این بیماران بابت ایدز تحت فشار هستند، مخصوصا که ایدز علاوه بر بیماری با نوعی سرزنش همراه است یعنی آن آدم ها علاوه بر درد بیماری با رنج و سرزنش ها و شاید قضاوت ها مواجه هستند و این در صورتی است که در بیشتر مواقع فرد هیچ دخالتی در ابتلا به این بیماری نداشته و گناهی ندارند.
آیا هنر و هنرمندان می توانند استفاده ی تبلیغاتی از این بیماری کنند؟
هر کاری دو بعد دارد شاید خیلی وقت ها هنرمندان می خواهند خود را خیر خواه یا هم درد نشان دهند و این به نظر برخی برداشت تبلیغاتی باشد اما این یک چاقوی دولبه است بنابرین باید دقت شود که هنرمندان برای آگاهی و حمایت و حتی اشاره به این نوع بیماری و توجه مردم به حمایت از بیماران اچ ای وی این کار را انجام دهند.
نظر شما درباره ی تصویرگری در این نوع بیماری چیست؟
خیلی هم خوب است و همه باید در آن سعی کنند حتی ممکن است سینما و تئاتر نیز در این امر موثرتر باشد چون آثار تجسمی کمی انتزاعی تر است و تماشاچی کمتری دارد و هنرمندان آن کمتر شناخته می شوند ولی هر قدمی که برداشته شود مثبت است.
مسئولیت هنرمندان را به طور مشخص در این بیماری چگونه می بینید؟
همه ی هنرمندان نه فقط در این موضوع بلکه در تمام معضلات اجتماعی مسئول هستند اما نمی خواهم بگویم اجبار است و آنها مجبور به انجام آن، ولی مگر می شود در اجتماع اتفاقی روی دهد و ما متاثر از آن نباشیم اگر کسی مشخصا به موضوعی اشاره نمی کند اما طبعات و مسائل مربوط به آن یک جور از صافی وجودش رد خواهد شد و روی کارش تاثیر خواهد گذاشت.
تلاش آموزش و پرورش را در فرهنگ سازی چه طور می دانید؟
آگاه سازی در آموزش و پرورش بسیار مهم است همه ی ما مسائل و هر آنچه که می خواهیم به کودکانمان بیاموزیم از طریق آموزش و پرورش است و از طریق آموزش و تصویر گری می توان در آگاهی و فرهنگ سازی در کتب درسی صد درصد موفق بود.
ازحضورتان در این گفتگو سپاسگزارم.
من هم از شما تشکر می کنم.
