شبیه آنچه در بهار بوییدیم

به عنوان اولین سوال، مایلم در مورد رمان اولتان بدانم. آن را در چه ژانری و با چه درون مایه ای نوشتید؟

رمان “رقص مرداب” ژانری عاشقانه پلیسی داشت. همراه با درون مایه اجتماعی. سعی کردم بیش از همه به مسائل انسانی بپردازم. مشکلات و پیشامدهای نوجوانان و جوانان را بیان کنم اما در پس زمینه و بستری روانشناسی. شاید برای یک نویسنده نوزده ساله در آن زمان عنصر حادثه حرف اول را می زد. برای مخاطب هایی هم سن من تب و تاب و کشش داستان شرط بود. یک داستان صرفاً عاشقانه نمی توانست آنها را جذب کند. از طرف دیگر یک داستان جنایی مخاطب خاص میطلبید و هدف من تشویق هم نسل هایم به کتاب خوانی بود. راه را در همراه کردن ژانر پلیسی با دیگر ژانرها یافتم. خوشبختانه با توجه به بازخورد مخاطب ها کار قابل قبولی از آب درآمد.

 کماکان تمام نویسنده ها با مشکل چاپ رمان اول مواجه هستند. آیا شما هم در گرفتن تاییدیه نشر، با چنین مشکلی مواجه بودید؟

بله، بی شک. متاسفانه بسیاری از نشرها بازدهی مالی را اولویت اول قرار می دهند و این موضوع باعث می شود مواردی به غیر از نثر و سبک نویسنده را درنظر بگیرند. گاهی نویسنده متوجه می شود که از لحاظ شهرت، تعداد صفحات اثر و حتی جنسیت خود مورد قضاوت قرار گرفته است. چون مثلا در یک سبک خاص بانوان نویسنده بیشتر طرفدار دارند در آن نشر جایی برای آقایان نیست و البته برعکس. برخی آثار هستند که اگر نام نویسنده مشهور را از آن اثر حذف کنیم حتی توسط نشر همان نویسنده رد می شوند.

 از رمان دومتان بگوید ، رویکرد و سبک آن چگونه است و بازخورد مخاطب را با آن چگونه دیدید؟

“شبیه آنچه در بهار بوییدیم” اواخر پاییز نود و شش به چاپ رسید. رمانی با چهار فصل که راوی هر فصل یکی از شخصیتهای اصلی داستان است. رمان از نیمه دوم ژانر معمایی به خود می گیرد و مخاطب را به شیوه ای متفاوت با نیمه اول غافلگیر میکند. “شبیه آنچه در بهار بوییدیم” کتاب موزیکال من است. کتابی پر از حسهای متفاوت، امید در اوج ناامیدی و زندگی کردن برای بودن نه برای گذران عمر. خوشبختانه این رمان با استقبال خوب مخاطبان روبرو شد و در مدت دو ماه به چاپ سوم رسید.

 چطور می توانید بین نوشتن و ادبیات، و رشته ی تحصیلی تان، تعادل زمانی ایجاد کنید؟

مطالعه نکردن و به روز نکردن علم در رشته پزشکی ممکن است تاوان بزرگی داشته باشد. تاوانی که دیگران برای ناکارآمدی من می پردازند. پس نمی توانم به هیچ وجه در این راه سستی و کم کاری کنم. ازسوی دیگر به ادبیات بسیار علاقه دارم. سعی می کنم زمانم را مدیریت کنم و نویسندگی را جایگزین تفریحاتم کنم. شاید روابط دوستانه و خانوادگی ام محدود شده باشد اما هر هدفی، بهایی دارد.

 آیا در نظر دارید بعد از به پایان رساندن دوره ی دکترا، به طور جدی تر در نوشتن فعالیت داشته باشید؟

جدی تر و پرکارتر. نوشتن برای من لذت بخش ترین کار دنیاست. همه ی خشم ها، شادی ها، هیاهو و حسهای ناب من در جهان داستان گنجانده می شوند. شما هیچ راهی را برای گفت و گو با نسل های مختلف، بهتر از کتاب پیدا نمی کنید. با کتاب می شود بارها زندگی کرد. متولد شد و به بی نهایت رسید. آرامش برای من در نوشتن خلاصه می شود.

 آیا در حال حاضر رمانی در دست چاپ یا نگارش دارید؟

رمان سومم را تابستان گذشته به پایان رساندم. از آن جایی که سبک آن با کارهای پیشینم بسیار متفاوت است و البته درونمایه و هدف داستان برایم اهمیتی بیشتر از یک نویسنده در رابطه با اثرش دارد، تصمیم گرفتم کمی دست نگه دارم و پس از گرفتن بازخورد رمان “شبیه آنچه در بهار بوییدیم” دوباره بازنویسی اش کنم. حس و نگاه این کتاب کاملا متفاوت است. برای نوشتنش شیره جانم را طلب می کند.

 فکر می کنید بتوانید از رشته ی تحصیلی تان در نوشتن داستان بهره ببرید؟

ناخودآگاه از آن بهره می برم. روزانه با بسیاری از مشکلات روبرو هستم که نمی توانم ساده از کنار آن ها بگذرم. مشکلات و بیماری هایی که اگر فرد کمی آگاهی داشت هیچ گاه با آنها مواجه نمی شد. وقتی می توانم با قلمم از بسیاری ناهنجاری ها پیشگیری کنم، چرا منتظر بمانم تا به عنوان یک پزشک به من مراجعه کنند؟ جامعه ای که در آن مطالعه و آگاهی باشد، کمتر به درمان نیاز دارد.

کلام آخر سجاد قنواتی:

بسیاری از دوستان تازه کار با من ارتباط می گیرند تا در راه نویسندگی به آنها کمک کنم. همیشه اولین سوال من مشخص است. در سال چقدر مطالعه می¬کنید؟ آخرین کتابی که مطالعه کرده اید چه زمانی بوده؟
در کمال ناباوری تقریباً همه جواب یکسانی دارند. میزان مطالعه بسیار پایین یا حتی از آن گریزان، در حالی که دست به قلم هستند و در فضاهای مجازی فعال.
باور کنید قبل از یک نویسنده ی حرفه ای بودن باید خواننده ای حرفه ای بود. حاصل نوشتن بدون مطالعه همین ادبیات شلخته پرغلطی می شود که در فضای مجازی با آن روبرو هستیم و هر روز بیشتر گسترش می یابد.
در پایان تشکر می کنم از شما و سایت خوب هنرلند. سپاس فراوان