سینمای ایران اسباب بازی نیست !

سینمای ایران اسباب بازی نیست! | سیدرضا اورنگ | سینما| سرزمین هنر

شعار هالیوود : همیشه و در همه حال حق با مخاطب است

سیاستگذاری و برنامه ریزی های درست و کارشناسی شده در عرصه های مختلف کشورداری، از اقتصاد گرفته تا هنر، باعث پیشرف شده و اداره امور در مسیر صحیح قرار می گیرد.

تمام کشورهایی که در مسیر پیشرفت قدم برداشته و برمی دارند، به خاطر همین سیاستگذاری های کاربردی است.

مشکل کشورهای عقب مانده نیز نداشتن سیاستگذاری صحیح و هدفمند است.

معنی سیاستگذاری ، این نیست که عده ای دور هم جمع شوند و به صورت محفلی تصمیم گیری کرده و به خورد جامعه دهند.

برای برنامه ریزی کردن درست، اول باید مشکلات و کاستی ها را شناخت و آسیب شناسی کرد، بعد برای آینده و بهتر شدن وضعیت سیاستگذاری کرد.

سینمای ایران تا سینمای جهان

 

سینمای آمریکا پیشرفت روزافزون خود را مدیون سرمایه بی حساب و کتاب نیست، وامدار سیاستگذاری های درست و برنامه ریزی های دقیق از همان روزهای آغاز سینماست.

در آن ایام سندیکاهای مختلف در عرصه سینما تشکیل شد و خیلی زود همه چیز در مسیری که باید قرار گرفت.

اگر نبود این برنامه ریزی های دقیق و حساب شده،هالیوودی وجود نداشت که بخواهد برای سینمای جهان فخر بفروشد.

اولین دوربین فیلمبرداری تنها پس از پنج سال به دست ایرانی ها افتاده است،اما امروز فاصله سینمای ما با هالیوود بیشتر از پنج سال نوری است!

از آن زمان تا کنون هیچ سازمان و شخصی، سینمای ایران را آن طور که باید جدی نگرفته و تنها به عنوان یک اسباب بازی به آن نگاه می کنند.

هرگز برنامه دقیق و درستی از سوی هیچ مدیر و نهاد سینمایی برای پیشرفت سینمای ایران در طول تاریخ ارائه نشده و گویی نخواهد شد.

آنچه گوش ها را کر کرده و چشم ها را کور، شعارهای توخالی و برگزاری نشست ها و سمینار های بی ثمر و پرخرج بوده است.حتی، یکی از هزاران شعار نیز در سینمای ایران تحقق نیافته است!

اولین و آخرین شعار هالیوود این است:«همیشه و در همه حال حق با مخاطب است» این سلاحی است که آنها در دست گرفته و به وسیله آن سینماهای جهان را تسخیر کرده و می کنند.

نگاه کاخی دوربین

 

متاسفانه در ایران، چون اولین دوربین در کاخ ها رونمایی شده، همیشه یک نگاه از بالا نسبت به مخاطبان وجود داشته و دارد.

هالیوود مخاطب را روی سر گرفته و حلوا حلوا می کند،سینمای ایران مخاطب را زیر پا انداخته و له می کند.

مدیران و اکثر سینماگران ایرانی، کوچک ترین حق و احترامی برای مخاطب قائل نیستند،حتی به آنان اجازه نمی دهند فیلم دلخواه خود را انتخاب کرده و ببینند!

وقتی چنین تفکری بر سینمای ایران حاکم است، چگونه می شود برای پیشرفت و آینده اش سیاستگذاری کرد؟

اگر می خواهند در سینمای ایران اتفاقی بیفتد، باید مسوولان و سینماگران نگاه شان را نسبت به مخاطب عوض کنند.

مدیران دولتی سینما،تهیه کنندگان و اغلب کارگردانان، دوست ندارند و نمی خواهند سطح بینش و دانش مخاطبان ایرانی بالا برود، زیرا اگر بالا رفت دیگر حاضر به دیدن این فیلم های ضعیف نخواهند بود، این یعنی ورشکستگی آنها.

بنابراین تمام توان خود را به کار گرفته و می گیرند تا چنین اتفاقی در سینمای ایران رخ ندهد.

ممنوع و محدود کردن اکران فیلم های خارجی با همین نیت صورت گرفت، زیرا دیدن فیلم های خوب خارجی توسط تماشاگران ایرانی، باعث بالا رفتن شعور هنری آنان و تغییر ذائقه می شد.

این تغییر ذائقه سلاح کشنده ای بود برای نابودی سخیف و ضعیف سازان در سینمای ایران.

حتی یک قدم

 

به جرات و بدون هیچ شکی می توان گفت و فریاد کشید:در عرصه سینمای ایران، هیچ مسوول و تهیه کننده ای وجود ندارد که قدمی برای پیشرفت سینمای ایران و تغییر ذائقه مخاطبان بردارد.

اگر غیر از این بود،لااقل یک اتفاق کوچک در سینمای ایران می افتاد که نیفتاده است!

تمام ارگان ها و نهادهای سینمایی پیش از راه اندازی، شعارهای عجیب و غریب برای اعتلای سینمای ایران سر داده و می دهند، اما وقتی افتتاح شده و بودجه بیت المال را بلعیدند،تمام شعارهای شان رنگ می بازد!

وزرای ارشاد تمام دوره ها و روسای سازمان سینمایی بیایند بگویند، این همه نشست و سمینارهای پرخرجی که تا کنون در ارتباط با سینما برگزار کرده اند،چه تاثیری برسینمای ایران داشته است؟

چرا پول بیت المال را خرج این نشست ها و سمینارهای بیهوده می کنید، با اینکه می دانید هیچ سودی ندارد؟!

چرا با تحمیل هزینه زیاد جایزه های رنگارنگ به کسانی که خود می خواهید می دهید؟

جای تحمیل هزینه به بیت المال مردم و دادن بیلان های واهی و غیر واقعی به بالا دستان، فکری اساسی برای سینمای ایران بکنید.

تمام وزیران ارشاد و روسای سازمان سینمایی در این ۴۰ سال، فقط با عده ای معدود، تکراری و دستچین شده مشورت کرده و می کنند در حالی که اغلب آنان متخصص و دلسوز سینما نیستند.

چرا افراد جدید و متخصص را معین و مشاور خود قرار نمی دهند؟

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

− 3 = 1