سوادرسانه ای ودلواپسی ها
آناهیتا برزوئی
من هم جزء دلواپسان هستم!
من هم جزء دلواپسان هستم و ترجیح می دهم که اینگونه باشم اما این بار دلواپسی من جنسش با دلواپسی های دیگر فرق میکند.
دلواپسی من به نوعی آمیخته با نگرانی و عذر خواهی است.من تهیه کننده رادیو بوده ام سالهای سال و اکنون بازنشسته ام.قبلا که کمتر دلواپس بودم اگر میخواستم چیزی بنویسم و یا کتابی بخوانم و یا آشپزی کنم بچه هایم را دل راحت می کذاشتم پای تلویزیون فوقش از کانال ۱ میرفتند ۲ و بعدش ۳ آن موقع الهی شکر کانال ۴و۵و۶و۷و…..نداشتیم.ماهواره هم نداشتیم وهنوز هم نداریم اما گاهی از داخل تاکسی و یا خانه همسایه می دیدیم و میفهمیدیم ماهواره چه خبر است!
اول بگویم عذر خواهی من از این بابت است که صدا و سیما در زمانی که ما آنجا کار میکردیم هر چه پخش کرده و نکرده
مقصر ماییم!ببخشید.کارتونها و انیمیشنهای آن موقع برای بچه ها ضرری آنچنانی نداشت فوقش این بود که بچه ها دلشان میخواست موهایشان را مثل جودی ابوت ببافند!و یا سگی پا کوتاه مثل نل داشته باشند که آن هم با خرید یک عروسک پارچه ای به شکل سگ ختم به خیر میشد.اما حالا نمیدانم این کارتون «اردوگاه حیوانات » را کجای دلم بگذارم؟!
با دیدن عکسش همه متوجه شده اید کدام کارتون را میگویم.شبکه اش به من چه!ولی میدانم بچه هایتان وقتی مشغول مطالعه بودید و یا آشپزی می کردید و یا توی تلگرام گشتی میزدید آن را دیده اند.در این کارتون دو نفر همجنس طی خطبه ای که آن آقای محترم روبرویشان می خواند با هم ازدواج میکنند!!!!!!!و قرار است به خوبی و خوشی با هم زندگی کنند!!!!!!!
من باز هم معذرت میخواهم!خدا را شکر می کنم که بچه هایم بزرگ شده اند .
دردوبله این صحنه گفته اند:این دو تا برادرند که پس از مدتی به هم رسیده اند و حالا آن آقا عقد اخوتشان را میخواند!!!سایت مشرق نیوز
واقعا نمیدانم این توجیحات چگونه به ذهنشان میرسد؟ و حتما همه ما بچه های خوب و دست به سینه و مودب بااین دوبله ناشیانه آنچه را میبینیم نمی فهمیمی وبه دیالوگ قانع شده ایم.
با خودم گفتم:خدا بیامرزد سواد رسانه ای را!!!
سواد رسانه ای آن سواد ما قبل تاریخی است که به ما می گوید به سریالها و کارتونهای خارجی قبل از پرداخت قیمتهای گزاف نگاهی بیاندازیم و ببینیم آیا مشکلات محتوایی آن را میتوان با شطرنجی کردن و ترجمه های آنچنانی مصادره به مطلوب کرد یا نه؟؟؟؟
سواد رسانه ای آن سواد عصر پارینه سنگی است که به ما میگوید وقتی قرار است از شبکه ۵ تلویزیون مصاحبه با همسر شهید گرانقدر فکوری پخش شود و او در یک برنامه تولیدی در خاطراتش می گوید من قبلا روسری می پو شیدم اجازه بدهیم جمله اش تمام شود!!
نه اینکه یکباره برنامه را قطع کنیم و ناشیانه به تصویری دیگر کات بزنیم!!!و هیچ توضیحی هم به مخاطب ندهیم ! اصلاَ اگر سواد رسانه ای بود اجازه میدادیم جمله اش تمام شود شاید از تاثیرات مثبت زندگی با شهید بزرگوار می گفت و آنقدر کلام اثر بخش می شد که نیازی به قطع یک باره آن نبود.
سواد رسانه ای آن سواد عصر حجری است که به ما می گوید اگر مهمانی را به یک برنامه زنده تلویزیونی دعوت کردی میکروفن را دو دستی تقدیمش نکنی تا به هر قومی که خواست توهین کند و بعد در مقام مجر ی نتوانی جمله ای پیدا کنی که این
افتضاح را بپوشانی و فقط بگویی:شما استادید!!!!
بلانسبت بینندگان و مخاطبان نکند فکر کرده اید همه خوابند؟؟؟؟!!!!!
من به عنوان یک تهیه کننده ارشد رادیویی که حالا بازنشسته شده ام و وقت بیشتری برای دیدن و شنیدن و چرخیدن در فضاهای مجازی دارم از همه معذرت میخواهم……ببخشید که ما سواد رسانه ای مان نم کشیده و امروز باید خودتان راسااقدام به کسب سواد رسانه ای کنید.
اینکه من رادیویی هستم و در مورد تلویزیون حرف می زنم علاوه بر دلواپسی ام اشاره به این نکته است که یکی دو شبکه رادیویی با همه گرفتاری ها و چالشهایی که چابک سازی نصیبشان کرده همچنان آبرو داری می کنند ولی آنها هم که نمی توانند جور تمامی آنتنهای عالم را بکشند.مداد پاک کنها هم روزی تمام می شونداینقدر لوح سفید اذهان را خط خطی نکنید.