سهیلی یکی از نمایشهای شرکت کننده در هفدهمین جشنواره نمایشهای آئینی و سنتی است که روز گذشته در مقابل ساختمان تئاتر شهر در تهران به نمایش درآمد. همکار گزارشگر ما رحمان کاظمی(رهام) با محمد مظفری کارگردان این نمایش گفتگویی انجام داده است که تقدیم می شود.
جناب آقای مظفری خسته نباشید. از کدام استان در این جشنواره شرکت کرده اید؟
جناب آقای مظفری خسته نباشید. از کدام استان در این جشنواره شرکت کرده اید؟ما با نمایش سهیلی از استان بوشهر در هفدهمین جشنواره نمایشهای آئینی و سنتی شرکت کرده ایم
سهیلی نام آئین خاصی است؟
در واقع سهیلی نام عروسکی است که در منطقه ی شمال استان بوشهر در نمایشهای آئینی عروسکی شناخته شده است.
حتما از این عروسک در آئینهای خاصی استفاده می شود؟
بله . در منطقه ی ما ، سالها قبل و از قدیم این باور بین مردم وجود داشت که وقتی ستاره سهیلی در آسمان طلوع می کرد ، در آب و هوا و دریا تغییراتی ایجاد می کرد که این تغییرات برای ملوانان و دریانوردان خطراتی را ایجاد می کرد و مردم این عروسکها را می ساختند و بر سر در خانه هایشان نصب می کردند تا قضا و قدر به اینها بخورد و جان دریانوردان از خطر در امان بماند. ما براساس این باور یک نمایش آئینی ساختیم که هم بتوانیم آئینهای قدیمی و باورهای مردممان را زنده نگه داریم و هم یک نمایشی را اجرا کنیم که بر اساس یک آیین خاص ساخته شده باشد.
تعداد همکاران شما در این نمایش چند نفر هستند؟
در این نمایش ۱۵ نفر در این نمایش شرکت دارند و به صورت موسیقی، حرکت هم اجرا می شود.
استقبال مردم چطور بود؟
مطمئن باشید هر جا نمایشی با پس زمینه ی آیینی باشد مردم از آن استقبال می کنند چون از جنس خود مردم است. و این که در فضای باز نمایش برگزار می شود هم به تعداد مخاطبان اضافه می کند. در حقیقت این از خاصیتهای اجرای نمایش در فضای باز یا نمایشهای میدانی و خیابانی هست که اتفاقاً کمتر از آن استفاده می کنیم.این درحالی است که می شود از این اتفاقی که در سطح جامعه می افتد و از آن استقبال می شود به نفع مردم و جامعه استفاده کرد ولی از این پتانسیل استفاده نمی شود.
وضعیت تئاتر در استان را نسبت به تهران چطور ارزیابی می کنید؟
تا وقتی که تئاتر مخاطب عام پیدا نکند نمی توانیم بگوییم که خیلی موفق است. الان در تئاتر صحنه ای ۹۵ درصد مخاطب خاص است اما در تئاترهای خیابانی چون مخاطب عام دارد طرفداران زیادی دارد اما از آن طرف حمایت نمی شود چون از آن طرف تئاترهای خیابانی اعتبار مالی ندارند و بلیط فروشی ندارند بنابراین حمایت می خواهند اما حمایت نمی شوند. بنابراین در شهرستانها فقیر هستند و متولی خاصی هم درشهرستانها برای تئاترهای خیابانی وجود ندارد وکسی از آنها حمایت نمی کند. به همین دلیل هم هنرمندان دوست ندارند با این وضعیت ورود کنند به تئاتر خیابانی
ممنون و برای شما آرزوی موفقیت می کنیم.
من هم از شما تشکر می کنم