سلف پرتره چیست | به استقبال نمایشگاه گروهی سلف پرتره

«سلف پرتره» در طی زمان های گذشته به عنوان یکی از بن مایه های اصلی در پردازش هنری انسان، تحت نفوذ مکاتب و نگرش های گوناگون به شکلهای متفاوت تا به امروز، مورد توجه بوده و ادامه یافته است.

ظهور این موضوع که در میان عناصر انسانی از مهمترین عوامل بازنمایی و بیان عواطف درونی به شمار می آید،در ایران مصادف است با ظهور تفکر فردی در نقاشی و قائل شدن «فردیت»؛ که رفته رفته نقاشی را به شبیه سازی اشخاص نزدیک تر می کند.

با ورود هنر تصویری غرب که همزمان با دوران صفویه بوده است، توجه هنرمندان ایرانی به فرهنگ تصویری غرب

به اوج خود رسیده و تا عصر حاضرنیزادامه دارد که همین امر باعث شد نقاش ایرانی با فضای خیالی و مثالی خود

وداع کند و تضادی بین میراث بصری سنتی و تجربه های تصویرینوین به وجود آید.

از این رو هنرمندان ایرانی در مسیر خودنگاری، با کشیدن “خود” روی به “واقع گرایی” آوردند. و سپس در دوران معاصر دیدگاه های متنوعی را در آثارشانمنعکس کردند. توجه به چهره نگاری در زمان های مختلف ما را به بررسی آن وا میدارد که اساسا چه عوامل فردی،اجتماعی و بطور خاص عوامل اجتماعی باعث می شود تا افراد اعم از هنرمندان نقاش و یا سفارش دهندگان گرایش به داشتن پرتره خود داشته باشند.و به دلایلی از این دست خودنگاره می تواند حائز اهمیت باشد.
در ﻧﻘﺎﺷﻲ‌ﻫﺎى ﻧﺴﻞ ﺟﻮان‌ﺗﺮ اﻳﺮان ﺑﺎ ﮔﺮاﻳﺶ‌ﻫﺎى روزاﻓﺰون ﺑﻪ ﺧﻮدﻧﮕﺎره ﻣﻮاﺟﻬﻴﻢ، ﺧﻮدﻧﮕﺎره ﻣﺤﻤﻞ ﺑﻴﺎن ﮔﺴﺘﺮده‌اﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻏﻠﺐ ﺑﺎ ﭼﻬﺮه ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻧﺸﺎن داده ﻣﻲ‌ﺷﻮد.

ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﻣﻌﺎﺻﺮ اﻳﺮان ﭘﻴﺶ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻋﻼﻗﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ‌دﻫﻨﺪ و وﺳﺎﻳﻞ و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ‌ﻫﺎى ﺗﺎزه‌ى ﻓﺮدى، اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ،یا سیاسی و… را ﺑﺮاى ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻳﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﺟﺎﻳﮕﺎه اﻣﺮوزى ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮمیﮔﺰﻳﻨﻨﺪ. ﺧﻮدﻧﮕﺎره‌ﻫﺎى ﻣﻌﺎﺻﺮ راه را ﺑﺮاى درک و ﮔﺰﻳﻨﺶ ﺷﺮاﻳﻂ اﻣﺮوز ﻓﺮاﻫﻢ میﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ و ﺑﻴﻨﻨﺪه ﻛﻤﻚ میﻛﻨﻨﺪ از ﺧﻼل آﺛﺎر ﺑﺎ ﺧﻮد واﻗﻌﻲ ﻳﺎ ﺧﻮدى ﺗﺎزه رودررو ﺷﻮد؛ ﮔﻮﻧﻪ‌ایی رودررویی ﻛﻪ رو ﺑﻪ آﮔﺎهی دارد.

از ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻣﻌﺎﺻﺮى ﻛﻪﺧﻮدﻧﮕﺎره ﻛﺎرﻛﺮده‌ است ﻣﻲ ﺗﻮان به اقای هانی نجم نام برد.

درتاریخ جمعه ٢٧ مهر١٣٩٧ نمایشگاه سلف پرتره با کیوریتوری این هنرمندبرگزارشده است که به مدت ده روز ادامه دارد به این بهانه گفتگویی با وی

داشته ایم که به زودی در سرزمین هنر منتشر می شود.