رمضان ؛ مغفول بزرگ سریال های رمضانی !
رمضان ؛ مغفول بزرگ سریال های رمضانی ! | جبارآذین | تلویزیون | سرزمین هنر
از تلویزیون و سینمای سرمایه سالار و سلیقه مدار که روسای آنها، این دو رسانه را به سفره ای برای کسب مقام و مال و اجرای وظایف جناحی/ سیاسی خود و رفقایشان تبدیل کرده اند، انتظار حمایت از فرهنگ و هنر و هنرمندان و تولید آثار ملی و مردمی، بیهوده است.
آنچه در این رسانه ها تولید می شوند، به جز استثناهایی که گاه موفق می شوند، با دور زدن موانع و عوامل! آثار معتدل مردم پسند بسازند، ازفیلترهای سیاسی/ سلیقه ای سیما و سینما عبور می کنند و داغ سانسور سلیقه ای را برپیشانی مضامین، محتوا و ساختار دارند.
تلویزیون سال ها است که پشت به جامعه، در ترانزیت سرمایه و سیاست و سلیقه و انحصار، حرکت می کند و از تولیدات قابل تامل که هیچ، قابل تحمل هم در آن خبری نیست.
این روند غلط در مناسبت های ملی و مذهبی در آنتن های کج و معوج سیما و سریال های رمضانی ، بیشتر قابل مشاهده است. به گونه ای که به عنوان نمونه در اعیاد، جشن ها و ایام نوروز، رمضان، محرم و…… هیچگونه آثار همخوان با مناسبتها در تولیدات سطحی آن دیده نمی شود.
سریال های رمضانی ، فراموش شده ای مهجور
در ماه رمضان امسال، یک کار ماورایی، یک مجموعه دنباله دار، تجربه ای نادلچسب ازقصه/ مستند و سریالی در مایه های ستایش از سیما درحال پخش است.
نکته مهم اینکه، از مختصات ویژه ماه معنوی رمضان که شهری است به وسعت رمضان با محوریت نزول قرآن و مولفه های شب های احیا و تعیین سمت و سوی آینده انسان ها، در سریال های رمضانی ، هیچ گاه نشان نبوده و اکنون هم نیست.
با این همه، سخن از مسایل انسانی و معنوی در قالب های هنرمندانه از منظرکل، می تواند در بستر رمضان بازگو شود، ولی حتی همین نوع نگرش هم در تولیدات سیما وجود ندارد و نگاه سطحی و شعاری به آموزه های دینی، اخلاقی و انسانی و مواردی مانند روح و جن، جوانمردی و عشق و…جای آن ها را تصرف کرده است.
علت و انگیزه اصلی این جایگزینی، دیدگاه های سطحی و انحرافی حاکم بر برنامه ها و سیاست های جاری سینما بویژه سیما است.
از همین رو، اغلب تولیدات تلویزیون از جمله سریال های رمضانی آن، محصولاتی درجه یک، فاخر، پژوهشگرانه، مانا و فرهنگساز نیستند و اگر من و دیگردوستان منقد به آنها می پردازیم، به دلیل بی نقصی و شاخص بودن آنها نیست که به علت نادیده نگرفتن تولیدات هنری و شبه هنری، زحمات بعضی هنرمندان و احترام به نظرها و سلیقه های اجتماعی است!