دسترنج تئاتری های مظلوم را به آنان بدهید

تئاتر،هنر تمیزی بود و باید باشد،اما عده ای غیر تئاتری یا کسانی که خود را به زور به این هنر سنجاق کرده اند،برای کسب منافع بیشتر،پا روی تمام تعهدات اخلاقی و تئاتری نهاده اند.

دسترنج تئاتری های مظلوم را به آنان بدهید|سیدرضا اورنگ|سرزمین هنر|تئاتر|

تئاتر هنر شریفی است که تفاوت آشکاری با سینما دارد، هرچند که هنر هفتم وامدار هنر نمایش است. آنانی که در صحنه تئاتر نفس می کشند، برای اجرا با سختی های بسیاری نسبت به سینما روبرو هستند.این سختی ها در کشور ما بسیار بیشتر است.این شعار نیست که کار و بازی در تئاتر عشق خاصی می طلبد، به راستی چنین است.
بزرگان زیادی در عرصه تئاتر ایران فعالیت کرده و تا آخر عمر نسبت به آن تعهد و عشق بی ریایی داشته اند.
بسیاری از بازیگران تئاتر را می شناختم و می شناسم که با وضو روی صحنه می رفتند و می روند. این نشانه اعتقاد و علاقه ای است که در نهاد آنان وجود داشته و دارد.

تئاتری های  اصیل، صحنه  تئاتر را مقدس می شمارند

هرچند امروز برخی مانند اسلاف خود فکر نکرده و آن عشق و اعتقاد را ندارند، اما با ضرس قاطع می گویم که اکثر تئاتری های واقعی و اصیل، همچنان صحنه های تئاتر را مقدس می شمارند.
آنچه مسلم است،این است که اهالی تئاتر، به خصوص در ایران، برای بردن نمایش روی صحنه و بازی در آن با سختی ها و موانع بیشماری روبرو بوده و هستند.

گاهی تعداد این موانع آن قدر زیاد است که بعد از رفع موانع،کارگردان و گروه اش دیگر نای اجرا را نداشته و ندارند. با این وجود، دوباره عاشقانه روی صحنه برای مخاطبان هنرنمایی می کنند.
روزگاری نه چندان دور،منتقدان و حتی مخاطبان نیز جزو گروه های تئاتری محسوب شده و با آنها محرم بودند. امروز دیگر این گونه نیست و دایره نامحرمان بسیار گسترده شده.

عدم امنیت در تئاتر

بازیگران و عوامل تئاتر، دیگر آن امنیت خاطر را روی صحنه ندارند و مدام با نگرانی دست و پنجه نرم می کنند.گاهی این عدم امنیت،به ویژه مالی،چنان ذهن آنان را به خود مشغول می کند که ناخواسته روی کارشان تاثیر می گذارد.
تئاتر، هنر تمیزی بود و باید باشد، اما عده ای غیر تئاتری یا کسانی که خود را به زور به این هنر سنجاق کرده اند، برای کسب منافع بیشتر، پا روی تمام تعهدات اخلاقی و تئاتری نهاده اند.متولیان با اخلاق و رضایت بازیگران تئاتر
در گذشته ای نه چندان دور، بازیگران و دیگر عوامل نمایش، بدون دغدغه و فکر کردن به مسائل مالی، روی صحنه رفته و با دقت و قدرت تمام کار خود را انجام می دادند. زیرا می دانستند که متولی کار، فردی تئاتری و با اخلاق است که هرگز پا روی اصول و حق عوامل نمایش نمی گذارد. بعد از اجرا یا در میانه کار،هرکس دسترنج خود را دریافت می کرد و لبخند رضایت روی لبانش نقش می بست.
متاسفانه امروز، برخی نام خود را به دروغ و اشتباه تهیه کننده نمایش گذاشته اند که اصلا با اصول و اخلاق تئاتری آشنا نیستند.برای آنان فقط و فقط کسب پول اهمیت دارد.
بدتر از همه اینکه دسترنج بازیگران و عوامل نمایش را نادیده گرفته و حق شان را ناحق می کنند. این زحمتکشان روزها با تمام سختی و با وجود مشکلات فراوان، از جمله معیشتی،روی صحنه می روند و به نوعی جانفشانی می کنند تا رضایت مخاطبان را جلب کنند، اما برخی از تهیه کنندگان حریص و بی اخلاق، دسترنج آنان را نداده یا با تاخیر فراوان و ذره ذره می دهند! این ناجوانمردی است.
با این کار زشت شان ،تمام خستگی بر بدن خسته بازیگران و عوامل دیگر می ماند و انگیزه ای خود را برای ادامه کار در تئاتر از دست می دهند.

سوءاستفاده از دسترنج تئاتری های مظلوم

درست است که اغلب تئاتری ها عاشق صحنه هستند و سربه زیر، اما این دلیل نمی شود حق این مظلومان با شقاوت خاصی ناحق شود و به دستمزد کم خویش نیز نرسند.
چرا عده ای از مظلومیت این مظلومان عرصه هنر سوءاستفاده می کنند؟
متولیان خانه تئاتر چرا برای احقاق حق این زحمتکشان قدم پیش نمی گذارند؟ فقط بلدند حقوقی بگیرند و در قهوه خانه خانه تئاتر، سیگار بکشند و چای بنوشند و لطیفه غیرتئاتری تعریف کنند؟!
آیا هیچ وظیفه ای نسبت به عوامل زحمتکش تئاتر ندارند؟ اگر ندارند برای چه خانه تئاتر را اشغال کرده اند؟
اگر توان و اراده حمایت از تئاتری ها و احقاق حق شان را ندارید، هرچه زودتر این خانه را تخلیه کرده و تعطیل اش کنید تا خیال خودتان و همه راحت شود. تا کی می خواهید بیرون گود بنشینید و ناظری بی منظور باشید؟

چرا به وظیفه خود عمل نمی کنید

مدیر کل مرکز هنرهای نمایشی، شما چرا به وظیفه خود عمل نمی کنید و حق تئاتری های مظلوم را از گلوی بعضی از تهیه کنندگان بی اخلاق و حریص بیرون نمی کشید؟
وقتی روزانه چندین بازیگر و عوامل تئاتر به ما مراجعه می کنند که بعضی از تهیه کنندگان دسترنج شان را پرداخت نمی کنند و حق آنان را می خورند، مطمئنا بیش و پیش از ما سراغ شما آمده اند.چرا دست روی دست گذاشته و کاری نمی کنید؟
جناب مدیر کل،چه بخواهید و چه نخواهید،مسوولیت تئاتر ایران در دستان شماست و نمی توانید از این مسوولیت شانه خالی کنید.

“دسترنج تئاتری های مظلوم” را به آنان بدهید.

آن تهیه کنندگان بی اخلاقی که حق بازیگران و عوامل زحمتکش تئاتر را نمی دهند، بدانند اگر به عمل ناجوانمردانه خود ادامه دهند، نام همه آنان را رسانه ای می کنیم.

 

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

21 − 16 =