مصیبت نامه قتلگاه اوج مصائب اهل بیت در واقعه کربلا به شمار می رود. محتشم در بند نهم ترکیب بند عاشورائیش از زبان حضرت زینب (س) جملات غمباری را در توصیف جسم بی سر سیدالشهدا(ع)در گودال قتلگاه بیان می کند که بسیار سوزناک وتأثیرگدار است. صلابت کلمات و ردیف و قافیه ها این بند را پس از بند اول مشهورترین بند این ترکیب بند قرار داده است. در بیت فاصله بند هشتم و نهم گفتیم که شاعر حال حضرتت زینب را درهنگام عبور کاروان اسرا از میدان کارزار دگرگونه توصیف نمود و آنچنان که در وصف این حالت چنین سروده :
بی‌اختیار نعرهٔ هذا حسین او سر زد چنانکه آتش از او در جهان فتاد
پس با زبان پر گله آن بضعه الرسول رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول
آنگاه محتشم در بند نهم خود از زبان حضرت زینب شکوائیه عجیب و حزینی خطاب به حضرت رسول الله (ص) قرائت می کند که راوی مصیبت قتلگاه حضرت حسین ابن علی(ع) است. او در ۷ بیت این بند حال و روز نواده گرامی پیامبر (ص) را در مصیبت نامه قتلگاه به جد ایشان حضرت ختمی مرتبت محمد ابن عبدالله (ص) چنین بیان می کند:
این کشتهٔ فتاده به هامون حسین توست
وین صید دست و پا زده در خون حسین توست
این نخل تر کز آتش جان سوز تشنگی
دود از زمین رسانده به گردون حسین توست
این ماهی فتاده به دریای خون که هست
زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست
این غرقه محیط شهادت که روی دشت
از موج خون او شده گلگون حسین توست
این خشک لب فتاده دور از لب فرات
کز خون او زمین شده جیحون حسین توست
این شاه کم سپاه که با خیل اشگ و آه
خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست
این قالب طپان که چنین مانده بر زمین
شاه شهید ناشده مدفون حسین توست
چون روی در بقیع به زهرا خطاب کرد
وحش زمین و مرغ هوا را کباب کرد