بیداد گرانفروشی و کم فروشی در سینمای ایران ! | سیدرضا اورنگ | تلویزیون | سرزمین هنر
چند سالی است که توسن گرانفروشی و کم فروشی، یکران به پیش می تازد و کسی نبود و نیست تا عنان آن را کشیده و زمینگیرش کند.
نان سنگکی که روزگاری هم قامت ما بود،امروز چنان از عرض و طولش کم شده که به راحتی در جیب جای می گیرد!
نان بربری نیز که یک قرص آن حداقل چهار کارگر گرسنه را سیر می کرد، امروز به کسوت بیسکوئیت در آمده و قادر نیست حتی چند مور ناتوان را سیر کند!
آن زمان که قد و قامت نان ها و حجم شان بسیار بیشتر از امروز بود،قیمت آنها هم در مقایسه با بهای امروز خیلی ناچیز بود.
اکثر کالا ها نیز حجم شان کاهش یافته و بر قیمت شان افزوده شده.
سینمای ایران ، دست به عصا
پاکت های چیپس و پفک هم بیشتر از نیم آن از ماده اصلی خالی است و جای آن را هوا گرفته است!
آفت گرانفروشی و کم فروشی دامن هنر و سینما را نیز آلوده کرده است.
بلیت های سینمای ایران ، همزمان با افزایش قیمت، از کیفیت شان به شدت کاسته شده و می شود که فرقی با کم فروشی ندارد.
مخالف افزایش قیمت بلیت سینماها نیستیم، اما باید هر چه بر بهای بلیت ها افزوده می شود، کیفیت فیلم ها نیز بالا برود.
در این بیست و چند سال اخیر، هر روز از کیفیت اکثر قریب به اتفاق فیلم ها کاسته شده و حتی آنها را نمی توان با تله فیلم های بی ارزش و ارزان قیمت مقایسه کرد، ولی نرخ بلیت ها مدام بالا رفته و می رود.
در حقیقت متولیان سینما به نوعی دارند کم فروشی می کنند که باید با آنان برخورد شود.
چرا به جای بالا بردن قیمت بلیت، کیفیت فیلم ها را افزایش نمی دهید؟ مطمئنا اگر کیفیت فیلمی بالا باشد، علاقه مندان سینمای ایران قیمت بالای آن را بدون اعتراض پرداخت خواهند کرد.
کیفیت پایین ، قیمت بالا
وقتی کیفیت فیلم پایین باشد و قیمت آن نجومی، معلوم است که همه اعتراض کنند.
اخیرا شورای صنفی نمایش قیمت فیلم ها را دوباره بالا برده است،اما برای افزایش کیفیت فیلم ها کوچک ترین اقدامی نکرده و نمی کند، چرا؟
چرا وقتی قرار است پول بیشتری از جیب پر حجم برخی از تهیه کنندگان خرج شود تا کیفیت فیلم ها بالا برود، شورای صنفی نمایش مقابل آنان قد علم نکرده و با کم فروشان برخورد نمی کند؟!
فقط بلد هستند برای جیب کم حجم تماشاچی بخت برگشته نقشه بکشند؟!
روزگاری که ما سینما می رفتیم، بر حسب درجه سینما،قیمت بلیت ها ۱۵ ،۲۰ و ۲۵ ریال بود.
سینما و سنگک
یعنی با پایین ترین قیمت بلیت که ۱۵ریال بود، می شد سه نان بربری یا سنگک خرید، اما با نرخ پانزده هزار تومانی که اخیرا برای پایین ترین درجه سالن های سینمای ایران تعیین شده، می توان ۱۰ قرص نان بربری گرفت!
با این حساب، قیمت بلیت های سینما بسیار بیشتر از حد تورم و توان مردم بالا رفته است، چرا؟!
بالا بردن قیمت بلیت سینما ها به چه درد سینماداران می خورد وقتی فیلم خوبی وجود ندارد و سالن های سینما خالی است؟!
نکند انتظار دارند ارواح و اشباح حاضر در سالن های عنکبوت بسته برای خرید بلیت های گران صف ببندند؟!