بچه های خوب سینما در سی و چهارسالگی یک جشن خسته

اسامی فیلم های بخش سودای سیمرغ جشنواره سی و چهارم فیلم فجر هم اعلام شد . اکنون سال هاست که اهالی سینما عادت کرده اند که بگویند جشنواره ی بین المللی فیلم فجر و امسال گفتن جشنواره فیلم فجر بدون بین الملل ، کمی سخت است . امسال بخش بین الملل نداریم . امسال جشنواره قرار است ساده و جمع و جور برگزار شود . اما کماکان این جشنواره ، مهم ترین رویداد سینمایی کشور است .

به هر حال در طی سه دهه جشنواره های فجر از – هر نوع – مهم ترین رویدادهای فرهنگی بوده اند ، چه موسیقی باشد ، چه تجسمی و چه تاتر ، اما سینما با بقیه فرقی عمده دارد . حالا اگر این تفاوت را بگوییم از ما ایراد می گیرند که ای بابا انگار تازه از راه رسیده ای ! پدر جان سی و چهار سال دیر گفتی ! اما به هر حال گفتنش بهتر از نگفتن است .

می خواهم بگویم جشنواره ی فیلم فجر زمانی می تواند یک رویداد منحصر به فرد فرهنگی باشد که اتفاق های منحصر به فرد هم در آن بیفتد .جشنواره های تاتر و تجسمی و موسیقی فجر این ویژگی را همچنان دارند . اجراهایی از موسیقی که می تواند منحصر به فرد باشد . تأترهایی روی صحنه می آیند که ممکن است تکرار نشوند و آثار تجسمی ای را کنار هم  می شود دید که بعدا کمتر امکان از نزدیک دیدنشان فراهم می اید . اما سینما چه ؟!

با جشنواره ای که قرار است نسخه ی یک سال سینمای ایران را بپیچد و کناری بگذارد چه کار می شود کرد ؟ چه چیزی در جشنواره ی امسال می تواند شور و شوق یک سینما روی حرفه ای را برای فیلم دیدن برانگیزد ؟ دیدن فیلم هایی که در طول سال اکران می شوند و می توان آن ها را بدون سرمای بهمن ماه و سر فرصت در سینما دید چه لطفی دارد ؟ کسانی هم که سینما را جدی تر دنبال می کنند می دانند که بسیاری از نقدهایی که در طول جشنواره نوشته می شوند خام دستانه و عجولانه است و برای خواندن یک نقد درست و حسابی در باره ی یک فیلم باید تا زمان اکران آن صبر کرد . انگار جشنواره ی امسال غیر از همان بخش مستند بلند و نمایش فیلم هایی که شاید دیدن ان ها فقط در جشنواره ها مقدور می شود ، بخش دندان گیری ندارد . بزرگداشت های متعدد – با احترام بسیار به تمام آن ها که بزرگند و در این جشنواره مورد توجه قرار می گیرند – کمکی به یک جشنواره ی بزرگ نمی کند . حداقل وقتی از روی دست دیگران نگاه می کنیم متوجه می شویم که جشنواره ها بیشتر یاد یک نفر را گرامی می دارند و به بزرگداشت یک نفر می پردازند . اما در جشنواره ی امسال  بزرگداشت رضا کیانیان، مهدی فخیم زاده ، محمد مهدی دادگو و رویا تیموریان برگزار می شود . واقعا چهار نفر زیاد نیست ؟ پوستر جشنواره ی فجر را که نگاه می کنی می بینی که به چهره ی خسرو شکیبایی مزین است . دست به سینه دارد نگاهت می کند . معلوم نیست دارد می خندد یا عصبانی است ؟ معلوم نیست دقیقا دارد به چه چیزی نگاه می کند . حالت آدمی منتظر را دارد . انگار توقع نداشته روی پوستر جشنواره ی فجر بیاید بی آنکه که قرار باشد بزرگداشت او را برگزار کنند . شاید هم این تعجب به خاطر نام بخش اصلی جشنواره است . سودای سیمرغ ! سودای سیمرغ ؟ حالا سیمرغ را همه ی ما می شناسیم اما این واژه ی سودا از کجا امده ؟  آیا اصولا سودا واژه ای مثبت در ادبیات ماست ؟ بگذریم که  در خیلی از لغت نامه ها مثل معین و دهخدا بیشتر به معنای معامله و خرید و فروش است . مونث اسود است به معنای سیاه ، هوا و هوس و میل شدید هم معنی می دهد که همان عشق  هم می تواند باشد . بله سینما همیشه سودا بوده است و سیمرغش هم صد البته که سودا است . راه یافتن به بخش سودای سیمرغ یعنی مطرح شدن ، یعنی سر زبان افتادن فیلم ، یعنی طی کردن بخشی از راه ، یعنی از سایه بیرون آمدن و این چیز کمی نیست . امکانی که می تواند به بچه های مثبت تر سینما اعطا شود و آن ها که بازیگوشی می کنند بهتر است برای دیده شدن فیلمشان بیشتر دوندگی کنند . هیئت انتخاب برای این که گروهی از فیلمسازان را همچنان در سودای سیمرغ نگه دارد ، دست به عصا عمل کرده است و سعی کرده خیلی هم ریسک نکند . نه سیخ بسوزد و نه کباب . به هر حال از هر طیف چندتایی باشند . حالا به خاطر موضوع ، چند فیلمی هم که حتما باید باشند . روزهای آینده سودایی ها و جدا مانده از سودا حرف هایشان را می زنند . اینطور می توان قضاوت بهتری داشت . هر چند که کار هیئت انتخاب همیشه جالب و جذاب است . چون باید چیزی بیشتر از یک سال صبر کنی و همه ی فیلم ها را خودت ببینی و بتوانی قضاوت کنی که کار هیئت انتخاب چقدر درست و منطقی بوده و درصد خطایشان چقدر .

به هر تقدیر جشنواره ی فجر امسال مثل همان نگاه خسرو شکیبایی روی پوستر است . چیز غیر مترقبه ای ندارد . برانگیزاننده نیست . سودای سیمرغش چنگی به دل نمی زند . جشنواره ی فیلم فجر اصلا بدون بین المللی بودن چیزی کم دارد . فیلم هایی بیایند و بخش هایی باشد که عطش یک عشق سینما را برای دیدن یک فیلم بزرگ بر روی پرده برطرف کند . آن هایی که آثار تارکوفسکی، پاراجانف ، کوروساوا ، بزرگترین کلاسیک های سینما و برخی فیلم های خوب دنیا را در جشنواره ی فجر روی پرده دیده اند خوب می دانند من چه می گویم .

اسامی غایبان به این شرح است:

 


اسامی غایبان به این شرح است:

 

«دراکولا» (رضا عطاران)
«خانواده فرشچی» (نادر تکمیل همایون)
«خرمگس» (محمدرضا هنرمند)
«اروند» (پوریا آذربایجانی)
«آه ای عبدالحلیم»(احسان عبدی پور)
«ربوده شده» (بیژن میرباقری)
«قشنگ و فرنگ» (وحید موسائیان)
«فراری» (علیرضا داودنژاد)
«پارادیس» (علی عطشانی)
«یک شهروند کاملا معمولی» (مجید برزگر)
«مشکل گیتی» (بهرام کاظمی)
«یتیم خانه ایران» (ابوالقاسم طالبی)
«هلن» (علی اکبرثقفی)
«غیر مجاز» (حسن یکتاپناه)
«رگ خواب» (حمید نعمت الله)
«گذر موقت» (افشین هاشمی)
«امتحان نهایی» (عادل یراقی)
«نیمرخ‌ها» (مرحوم ایرج کریمی)
«آبجی» (مرجان اشرفی زاده)
«پری دریایی» (امیر مسعود آقابابائیان)
«در سکوت» (ژرژ هاشم پور)
«گاهی» (محمدرضا رحمانی)
«خشکسالی و دروغ» (پدرام علیزاده)

اسامی آثار راه یافته:

هیات انتخاب سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر آثار بخش سودای سیمرغ این رویداد سینمایی را اعلام کرد.

هیات انتخاب سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر متشکل از آقایان محمد احسانی، شهرام اسدی، فریدون جیرانی، محمد باقر قهرمانی، حسین کرمی، علیرضا شجاع نوری، رضا مقصودی اسامی ۲۲ فیلم راه یافته به بخش مسابقه سودای سیمرغ جشنواره را اعلام کردند.

بر اساس اعلام رای هیات انتخاب سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر اسامی فیلم های بخش مسابقه سودای سیمرغ بر اساس حروف الفبا بدین شرح است:

*آبنبات چوبی به کارگردانی حسین فرحبخش
*امکان مینا به کارگردانی کمال تبریزی
*آخرین بار کی سحر را دیدی به کارگردانی فرزاد موتمن
*اژدها وارد می شود به کارگردانی مانی حقیقی
*بادیگارد به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا
*به دنیا آمدن به کارگردانی محسن عبدالوهاب
*بارکد به کارگردانی مصطفی کیایی
*خشم و هیاهو به کارگردانی هومن سیدی
*دختر به کارگردانی سید رضا میرکریمی
*دلبری به کارگردانی سید جلال دهقانی اشکذری
*رسوایی به کارگردانی مسعود ده نمکی
*زاپاس به کارگردانی برزو نیک نژاد
*سیانور به کارگردانی بهروز شعیبی
*عادت نمی کنیم به کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان
*کفشهایم کو به کارگردانی کیومرث پور احمد
*لانتوری به کارگردانی رضا درمیشیان
*مالاریا به کارگردانی پرویز شهبازی
*نفس به کارگردانی نرگس آبیار
*نقطه کور به کارگردانی مهدی گلستانه
*نیمه شب اتفاق افتاد به کارگردانی تینا پاکروان
*وارونگی به کارگردانی بهنام بهزادی
*هفت ماهگی به کارگردانی هاتف علیمردانی

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

+ 25 = 31