بابک جان برخیز،دیرگاهی است که خوابیده ای

بابک جان برخیز،دیرگاهی است که خوابیده ای|سرزمین هنر|سینما

زندگی،آنچنان پستی و بلندی دارد که آدمی غیر از اینکه دربماند و دندان به جگر بگذارد،چاره ای دیگر نداشته و ندارد.

روزی با دوستی،بگو و بخند راه می اندازی،هنوز به ساعت نکشیده به تو خبر می دهند که رفیق ات در بیمارستان بستری شد!

بابک برزویه را آنانی که با عکاسی و سینما سر و کار دارند از نزدیک می شناسند یا حداقل نامش را شنیده و هنرش را دیده اند.

بابک هرچند که بیشتر عکاس صحنه فیلم ها بود،اما شکارچی قابلی بود که سوژه های ناب را هرگز از دست نداده و درجا با دوربین خود شکار می کرد.

در طول این سال ها که او را می شناسم و همکار بوده ایم،هرگز او را بدون تجهیزات سنگین عکاسی ندیده ام.

روزی که پیکر زنده یاد عباس کیارستمی از فرانسه به ایران منتقل شد،بابک برزویه مثل همیشه آنجا حاضر بود و از فرودگاه ،بناچار با موبایل  عکس می گرفت و سریع به دفتر بانی فیلم ارسال می کرد تا اولین رسانه ای باشیم که آنها را چاپ می کنیم.

دلم برای لبخندها و صدای گرفته اش،گرفته است!

بابک جان برخیز،دیرگاهی است که خوابیده ای.بلند شو تا این جماعت فراموشکار،خدای نکرده فراموشت نکنند.