یادداشتی بر یک فیلم رادیوئی: آقای هرتز
مستند «آقای هرتز» نوروز ۱۳۹۶ از شبکه مستند سیما به نمایش درخواهد آمد. این مستند داستان باورنکردنی جوانی زابلی است که در عصر اینترنت، با رادیو عشق ورزی می کند.قاسم اورنگی برنامه ساز رادیوتهران درباره این فیلم یادداشتی نوشته است که در دومین شماره فصلنامه سرزمین هنر می خوانید.
داستان رادیو برای همه آنهایی که با این رسانه مأنوس هستند، داستان روزهای پرمشغله و شبهای آرام است. حکایت زندگی و عاشق شدن و خاطرهبازی است. زندگی نیست، اما همراهی زنده برای پرکردن تنهاییها و گم شدن در لحظههای خیالانگیز آن است. فقط باید یک عاشق، یک خیالپرداز و یا حتی یک دیوانه بود تا صدای جعبهی دستساز مارکونی بزرگ را از دل همهی حوادث شنید و با شنیدهها دنیایی شخصی ساخت. دنیایی که تو در آن نقاش همهی صداهایی خواهی بود که میشنوی؛ شادیها و غمها، اشکها و لبخندها، شوخیها و جدیهای بیشمار، همه و همه از آن شنوندهای است که دنیایش را خود میسازد، بدون آنکه حد و مرزی برایش قایل شود.
شاید همین خصوصیات است که رادیو را در طبقهی رسانههای گرم قرار میدهد. آنقدر گرم که اگر نزدیکش شوی، در خود ذوبت میکند و اگر از دور به تماشایش بشینی، چیزی بجز مجموعهای از اصوات که در محیط پیرامونت منتشر می شود نمی شنوی. آقای هرتز، روایتگر یکی از ذوبشدگان دیوانه وار رادیو است؛ آنهم در عصری که خیلیها بر طبل مرگ و سکوت رادیو می کوبند و از دنیای رسانه های مجازی سخن می گویند.
مستند بلندی که صادق داوری فر به دهمین جشنواره ی سینما حقیقت آورده، حکایت جوانی زابلی است که تمام دنیایش رادیو است. این مستند برای همه ی آنهایی که رادیو را می شنوند، قابل باور و البته شگفت آور است و شاید ضعفها و خوبیهای آن فقط برای همین جمع قابل نقد و درک باشد. آقای هرتز، بهترین کار خالق آن به حساب نمیآید، اما شناخت دقیق او از رادیو به عنوان کسی که خود از بهترین برنامهسازان آن بوده و درک صحیح او از رفتار ویژه ی سوژه هایی که در مقابل دوربینش قرار گرفته، باعث خلق لحظات نابی شده است که آقای هرتز را از نظر روایت و فرم در سطحی بالاتر ازتجربه های پیشین وی قرار می دهد.
متن کامل این یادداشت را درباره مستند «آقای هرتز» صفحات ۷۶ تا ۷۹ دومین شماره فصلنامه سرزمین هنر بخوانید.