علیرضا دوراندیش و “مینو جهان”- گفتگو با مترجم کرمانی قسمت چهارم

قسمت آخر گفتگو با آقای علیرضا دوراندیش است . در خلال این گفتگو ، بسیار از دانش ایشان استفاده کردم.  علیرضا دوراندیش با صبر و حوصله و با دقت ، به تمام سوالات من پاسخ دادند. قسمت آخر گفتگو را به کار تالیفی ایشان به نام “مینو جهان” ، و همچنین درد دل ایشان از ناشران اختصاص دادیم. باشد که صدای نویسندگان خاموش و خالص مان ، به گوش کسی برسد. کلام آخر آقای علیرضا دوراندیش، کلام من هم هست. و کلام بسیاری از نویسنده ها و مولف ها و مترجم های کشورمان…

هنرلند آقای علیرضا دوراندیش ، در مورد کتاب تالیفی بومی خودتان “مینو جهان” برایمان بگویید. 

“مینوجهان” یک اثر تاریخی است که در واقع کار بر روی آن را از سال ۱۳۸۲ آغاز کردم: یک کار تاریخی که به تاریخ فرهنگی، اجتماعی و سیاسی زادگاهم، منوجان، می پردازد. این کار در دو بخش تاریخ مکتوب و شفاهی تقسیم بندی می شود. بخش مکتوب از منابع معتبر تاریخی استخراج شده و سابقه تاریخی منوجان را در این منابع می کاود. در بخش شفاهی کتاب به ارائه تاریخ شفاهی منطقه در حوزه ی فرهنگ و ادبیات بومی این سرزمین می پردازد. یکی از امتیازات این اثر(البته به زعم خودم) این است که تاریخچه مکتب خانه ها و چگونگی ظهور مدارس جدید و تاثیرات این دو را بر فرهنگ و بومیت این اقلیم به تفصیل بررسی نموده. شاید بتوان گفت که این کتاب در نوع خود اولین اثری است که در این منطقه تالیف شده است. مینوجهان سال ۱۳۹۴ توسط نشر فرهنگ عامه و در هزار و صد نسخه چاپ شده است.

شاید این محتوا را نیز دوست داشته باشید

 

هنرلند و کلام آخر علیرضا دوراندیش: 

من همیشه فکر می کنم که ادبیات آنقدر قدرت دارد تا بتواند جهان را دگرگون کند، حتی این جهان آشفته و پر از بدفهمی و کج فهمی را…! این حرف را گفتم تا به نکته ای (بخوانید گلایه) اشاره کنم که همیشه همچون سنگی روی دلم سنگینی می کند: نشر ابزاری است که باید در خدمت ادبیات باشد و از آنجا که برجسته ترین هدفِ ادبیات هم اعتلای آگاهی جامعه و تحقق این دگرگونی مثبت است، بنابراین نشر بیش و پیش از هر کاری باید نقشه ی راه خودش را با عنایت به این هدف ترسیم کند. اما بی تعارف باید گفت که فضای فرهنگی و فضای نشر عموما از “باند بازی” و “رانت” رنج می برد و چه بسا کتابهای ارزشمندی، اعم از تالیف و ترجمه، که با درِ بسته ی انتشاراتی ها مواجه هستند؛ این گرفتاری بیشتر گریبانگیر کتاب اولی ها، بطور اخص، و شهرستانی ها (غیر تهرانی ها)، بطور اعم است. انتظار می رود ناشرین محترم قدری بزرگواری به خرج دهند و دست کم منفذی بگشایند برای بررسی کارهای سفارش نشده و بی “باند” و “رانت”! اگر به کتاب های جدید و چهره های جدید فرصت بدهند، جان تازه ای خواهند دمید در کالبد خسته ی نشر…!

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

32 − 23 =