تاریک روشنهای جشن هنر شیراز
میزگردی با حضور هنرمندان شیراز
جشن هنر شیراز به عنوان درشت‌ترین قطعه‌ی پازل فرهنگی دوران سلطنت پهلوی دوم، برای شیراز و هنرمندان این شهر، بیش از آن که احترام و اعتبار آورد، سختی و محنت به ارمغان آورد. هنرمندان نجیب این شهر، خلوت‌نشینان این جشن پرهیاهو بودند که شانس دیدن هنر سایر ملل را در بازه‌ای از تاریخ خود یافتند، اما شرایط تاریخی و جریانات سیاسی و فرهنگی عصری که در آن زیستند، امکان استفاده از این فرصت را از آن‌ها گرفت. ابتذالی که با نام فرهنگ مدرن و با پوشش هنر آوانگارد در سال‌های پایانی چهره‌ی جشن هنر را مخدوش کرد، بیش از هرچیز مانع رشد هنرمندان شیراز و حرکت هنری صاحبان ذوق و سلیقه در این شهر شد.
هنر یا ابتذال
این‌که این ابتذال از کجا آمد و این غده‌ی سرطانی چگونه تار و پود جشن هنر شیراز را از هم گسست، مسئله‌ای است که باید سال‌ها پیش مورد نقد و بررسی و تحلیل پژوهشگران عرصه‌ی فرهنگ و هنر قرار می‌گرفت. ولی بزرگی این تابو، هول و هراسی در دل پژوهندگان عرصه‌ی فرهنگی و تاریخ هنر معاصر کشور فراهم آورده بود که هرگونه یاد و نامی از این جشن، جز با لعن و نفرین بانیان آن امکان‌پذیر نبود و سخن‌گفتن از آن به دردسرهای بعدی‌اش نمی‌ارزید. ماحصل این نگاه به آنجا می انجامد که سازه ای چون پاسارگاد که باید به عنوان نمادی از عظمت پادشاهی خوشنام چون کورش عزیز شمرده شود، به جای آنکه بخشی از هویت ملی ما شود و به انسجام تمامی اقوام ایرانی بیانجامد، ابزاری می شود برای تفرقه و انتساب این افتخار ملی به یک جریان بی هویت فرهنگی.
آنچه خواهد دید میزگردی است با حضور پیشکسوتان هنر و فرهنگ شیراز آقایان احمد سپاسدار، خسرو حق گو، ابراهیم خضری و حسن گلبن حقیقی که به تاریک روشنهای جشن هنر شیراز اشاره کرده اند.