بررسی وضعیت تلویزیون و نقشهای ارتباطی آن در ایران | بخش سوم
جلیل سامان
در قسمتهای قیلی کارگردان با سابقه تلویزیون از نقشهای ارتباطی تلویزیون به آموزش و ترغب اشاره کرد و اخبار تلویزیونی را به عنوان مقوله ای دیگر به صورت ویژه مورد بررس قرار داد.در این قسمت وی به بررسی برنامه های سرگرمی در تلویزیون می پردازد.
سرگرمی در تلویزیون ایران
در بررسی برنامه های تلویزیونی در سالهای اخیر در بخش سرگرمی در تلویزیون ، ما با انواع برنامه‌های تولید داخل و خارج مواجهیم. از شکل مبتذل آن مثل عینک آفتابی تا اشکال خوش‌ساخت تر نظیر سریال‌ها و فیلم های خارجی.
تکلیف شکل مبتذل که معلوم است.برنامه‌های خوش‌ساخت‌تر نظیر فیلم های هالیوودی ، تأثیرگذارترند، اما از آنجا که اغلب توسط افراد غیرمهذبی ساخته شده‌اند، تأثیرش هم معلوم است!
شاید این موضع‌گیری کمی تند باشد، اما به نظر من فیلم‌ها تأثیرات فرهنگی خود را برجای می‌گذارند. مسئولان تلویزیون از این واقعیت غافلند و به‌غلط تصور می‌کنند با حذف صحنه‌های غیراخلاقی و پوشاندن لباس، این آثار را به فیلم‌های سالمی تبدیل می‌کنند، در حالی که این گونه نیست و فرهنگ، اخلاق و اندیشه آنها در تک تک پلان‌ها جاری است.
صرف‌نظر از بحث محتوایی، داستان ها نقش مهمی در شکل‌گیری تمدن‌ها دارند تا جایی که ضعف در داستان‌گویی می تواند تمدنی را مضمحل و نابود کند. شاید این گفته اغراق‌آمیز به نظر برسد، اما به گمان من کاملا صادقانه است. بحث داستان بحث مفصلی است و به مجال کافی نیاز دارد.
تا اینجا که برای تلویزیون نقش خوبی را قائل نشدم! اما پیشنهادم این ست که برای مطالعه این وضعیت حتما برای مدتی هر چند کوتاه ، سیم برق تلویزیونتان را از پریز بیرون بکشید تا به معایب و مزایای آن پی ببرید.
دراین صورت متوجه خواهید شد که:
خلاء بزرگی در خانواده پدید می‌آید،
اوقات فراغت خانواده می‌تواند با چیزهای مفیدتر و بهتری پر شود،
خانواده که به‌شدت به شما نیاز دارد، جای خالی شما را با تلویزیون پر کرده است،.
اندیشیدن و تخیل در فضای بدون تلویزیون و اینترنت شاید بتواند ما را به فضائی که آدم‌های فهیم و اندیشمند در آن زیست می‌کنند، نزدیک کند.
تلویزیون مخدر خطرناکی است.
