بازیگر باش و ریسک کن | فرانکو نرو در تهران

آمریکایی‌ها همیشه دوست دارند برنده باشند و اروپایی‌ها همیشه بازنده! باید سالی یک فیلم کار کنی و مطمئن باشی که آن فیلم، فیلم موفق و بزرگی خواهد بود. دیدم که این کار یکنواخت و مشکل است. پس با خودم گفتم بازیگر باش و ریسک کن!

علی قمی-خبرنگار هنرلند

در آخرین روز فروردین‌ماه «فرانکو نرو» بازیگر کهنه‌کار ایتالیایی مهمان سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر بود. چهره سینمایی این سوپراستار ۷۷ ساله هنوز جذاب است. پرانرژی و خوش‌بیان در نشست خبری حضور یافت و “بابک کریمی”(بازیگر) با شیوایی هرچه تمام سعی کرد حرف‌های فرانکو نرو را به فارسی و پرسش خبرنگاران را به ایتالیایی ترجمه کند.

«فرانکو نرو» بازیگری است که نمی‌توان دوستش نداشت زیرا در کارنامه او از هر ژانری می‌توان فیلم شاخصی را انتخاب کرد. از کمدی‌های سطحی و وسترن‌های اسپاگتی گرفته تا بازی در فیلم‌های سیاسی و همکاری با بهترین کارگردان‌های دنیا که آرزوی هر بازیگری ست تا افتخار آن را هرچند کوتاه داشته باشد.

از «فرانکو نرو» پرسیدم، گفته می‌شود بازی بازیگران کنونی دنیا پیش‌تر توسط شما و هم‌نسلان شما اجراشده و بازیگران اکنون در حال تکرار هستند. چه بازیگری در حال حاضر شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟

آن زمان که جوان بودم از یک بازیگر بزرگ آمریکایی به نام «اسپنسر تریسی» الگو گرفتم، چون ساده بود. ولی چند سال بعد شانس این را داشتم که با یکی دیگر از بزرگ‌ترین بازیگر دنیا لورنس الیویه همبازی شوم. یک روز به من گفت تو منو یاد جوانی خودم می‌اندازی و تو با فیزیکی که داری می‌توانی نقش قهرمان را بازی کنی مانند قهرمان‌های آمریکایی ولی آمریکایی‌ها همیشه دوست دارند برنده باشند و اروپایی‌ها همیشه بازنده! باید سالی یک فیلم کار کنی و مطمئن باشی که آن فیلم، فیلم موفق و بزرگی خواهد بود. دیدم که این کار یکنواخت و مشکل است. پس با خودم گفتم بازیگر باش و ریسک کن! مسیر بالا و پایین خواهد داشت ولی در درازمدت تو میوه‌هایش را خواهی چید. من توصیه الیویه را گوش کردم و هر جور سبکی را بازی کردم و فکر می‌کنم تنها بازیگر دنیا هستم که پرسوناژ و ملیت ۳۰ کشور دنیا مثل آمریکایی، سوئدی، اسپانیایی، فرانسوی، امریکای جنوبی و … را بازی کردم و این جسارت بزرگی است که بسیار هم برای من دلپذیر بوده است.

امروزه تمام نسل جدید از طریق تلویزیون خراب می‌شوند. زمان ما تلویزیون وجود نداشت. الآن تمام نقش‌های تکراری و غیرواقعی هستند. بازیگر باید کاریزما داشته باشد. چون من با نسلی به دنیا آمد که آن‌ها کاریزما داشتند مانند برت لانکستر، مارلون براندو، پل نیومن، گری گرانت، کلارک گیبل و … همه این‌ها کاریزما داشتند و همین‌طور بازیگران هم‌نسل من مثل «آلن دلون» و «ژان پل بلموندو».

. الآن خیلی سخت است که یک بازیگر پیدا کنی که کاریزما داشته باشد. اکنون در بعضی از کشورها مانند ایتالیا هرچه قیافه معصوم‌تر و خاکستری‌تر باشد بیشتر می‌پسندند و توجه ای به کاریزما نمی‌کنند.

در ادامه از او درباره آشنایش با سینمای ایران پرسیدم که گفت سینمای ایران را خوب نمی‌شناسد ولی بهترین دوستش «ویتوریو استورارو» (فیلم‌بردار معروف‌ترین فیلم‌های بزرگ دنیا) که فیلم‌برداری فیلم «محمد رسول‌الله» مجید مجیدی را داشته بسیار از سینمای ایران تعریف کرده است.